Старагрузінская мова
сярэднявечная літаратурная мова грузінскіх манархіяў / From Wikipedia, the free encyclopedia
Старагрузі́нская мо́ва (ႤႬႠჂ ႵႠႰႧႭჃႪႨ[2], энай картулі) — літаратурная мова сярэднявечнае Грузіі, што зьявілася ў V стагодзьдзі. Цяпер ужываецца як мова набажэнства Грузінскае праваслаўнае царквы і ё ўзаемаразумелаю для носьбітаў грузінскае мовы. Старагрузінская мова пазьней разьвілася ў сярэднявечную грузінскую мову ў XI стагодзьдзі, якая, у сваю чарку, у XVIII стагодзьдзі разьвілася ў сучасную грузінскую мову.
Quick Facts Ужываецца ў, Рэгіён ...
Старагрузінская мова | |
ႤႬႠჂ ႵႠႰႧႭჃႪႨ энай картулі | |
Ужываецца ў | Калхіда, Царства Ібэрыя, Сасанідзкая Ібэрыя, Княства Ібэрыя, Тао-Кларджэці, Фэма Ібэрыя, Грузінскае царства |
---|---|
Рэгіён | Каўказ |
Клясыфікацыя | Картвэльскія мовы |
Афіцыйны статус | |
Пісьмо | Хуцуры[d][1] і грузінскі альфабэт[d] |
Коды мовы | |
ISO 639-2(Т) | oge |
ISO 639-3 | oge |
Close