Царкоўнаславянская мова
літургічная мова славянаў / From Wikipedia, the free encyclopedia
Царко́ўнаславя́нская мо́ва — адна з формаў старацаркоўнаславянскае мовы, асноўная літургічная мова Праваслаўнае Царквы ў Расеі, Баўгарыі, ва Ўкраіне і ў Беларусі.
- Ня варта блытаць з стараславянскай мовай.
Хуткія факты Дата стварэньня, Ужываецца ў ...
Царкоўнаславянская мова | |
славе́нскїй ѧ҆зы́къ | |
Дата стварэньня | V стагодзьдзе[1] |
---|---|
Ужываецца ў | |
Рэгіён | Усходняя Эўропа |
Колькасьць карыстальнікаў | — |
Клясыфікацыя | Індаэўрапейская сям’я
|
Афіцыйны статус | |
Афіцыйная мова ў | мова набажэнстваў (праваслаўная і грэка-каталіцкая царква) |
Статус: | 6b Пад пагрозай[d][4][5] |
Пісьмо | глаголіца, кірыліца, царкоўнаславянскі альфабэт[d][6] і лацінскае пісьмо |
Коды мовы | |
ISO 639-1 | cu |
ISO 639-2(Б) | chu |
ISO 639-2(Т) | chu |
ISO 639-3 | chu |
Закрыць
Зьяўляецца найбольш шырока ўжыванай літургічнай мовай у праваслаўі.
Лінгвістычна разглядаецца як мова паўднёвае галіны славянскае групы індаэўрапейскае моўнае сям’і. Гістарычна не зьяўлялася жывою моваю і выкарыстоўвалася ў кніжных функцыях.