Адцьвітаньне (зборнік)

«Адцьвітаньне» — зборнік вершаў Янкі Купалы, выдадзены ў 1930 годзе ў Менску Беларускім дзяржаўным выдавецтвам у сэрыі «Мастацкае слова — масам». Тыраж зборніку склаў 5 тысячаў асобнікаў.^[1]

«Адцьвітаньне»
Адцьвітаньне
Вокладка зборніку «Адцьвітаньне» (Менск, 1930)
Жанр:	верш
Аўтар:	Янка Купала
Мова арыгіналу:	беларуская
Публікацыя:	1930
Выдавецтва:	Беларускае дзяржаўнае выдавецтва

Апісаньне

«Не шасьцяць каласы, Звон не валіцца з касы, Не кладуцца ў стог пласты, Толькі сыплюцца лісты На яловыя кусты, На сухія верасы. Не іскрыцца небазор, Не цьвіце трава чабор, Не цыгліць птушыны стан, Толькі поўзае туман, Вецер б'е ў нямы курган, — Шапаціць імглісты бор. Змога вольная снуе, Вочы ўставіўшы свае, То галубне, то пужне. Сэрца б’ецца у паўсне, Думка сэрцу аб вясьне Здрадны голас падае».

Я. Купала Верш «Адцьвітаньне»

Зборнік складаецца з 38 вершаў, пераважная большасьць зь якіх напісаныя ў дакастрычніцкі час ці ў 1918—1919 гады.^[2] З пазьнейшых вершаў у зборнік увайшлі вершы «Крым» (1923) і «Ўлетку» (1926).^[1]

Зборнік названы па аднайменным вершу, напісаным ў 1909 годзе, які надае сумны і тужлівы настрой усяму зборніку. У зборніку шмат вершаў, прысьвечаных прыродзе, у асноўным — яе завяданьню («Зімой у лесе», «Зімовая ноч», «Сьнег», «Першы сьнег», «У вырай» і інш.). Адкрываецца зборнік вершам «Паляці, мая мысьль…» (1914), які перадае шчырае жаданьне паэта дапамагчы людзям перацярпець бяду-гора, не страціць надзею. Іншыя вершы прысьвечаны паэзіі працы вясковай жанчыны («Жняя»), гістарычнай мінуўшчыне («Наша мінуўшчына», «Званы», «Старцы», «Нябожчык», «Забытая карчма»), каханьню («Зь недацьветаў», «Па захадзе», «Не прасьці…» і інш.). Мілагучныя вершы «Над ракою ў спакою» і «Явар і каліна» пазьней сталі вядомымі песьнямі.^[1]