Аляксандар Усьціловіч

Аляксандар Харытонавіч Усьціловіч, Усьціновіч (1897, в. Мянькі Ваўкавыскага павет, цяпер у Бераставіцкім раёне — 27 лістапада 1937) — дзеяч рэвалюцыйнага руху.

Аляксандар Усьціловіч
Дата нараджэньня	30 лістапада 1897(1897-11-30)
Месца нараджэньня	Мянькі, Пагранічны сельсавет, Бераставіцкі раён, Гарадзенская вобласьць
Дата сьмерці	1937
Месца сьмерці	Ленінград, РСФСР, СССР

Зь сялянскай беларускай сям’і. Працаваў як работнік у Беластоку, а пасьля на чыгунцы. У 1917 годзе служыў унтэр-афіцэрам школы стральцоў у Араніэнбаўме.

Удзельнік кастрычніцкага перавароту (1917) у Петраградзе, задушэньня мяцяжу Керанскага—Краснова. У 1917—18 сябра Выканкому Беларускай сацыял-дэмакратычнай рабочай партыі ў Петраградзе.

Са студзеня 1918 камісар Беларускага нацыянальнага камісарыяту (Белнацкома), зь ліпеня 1918 намесьнік кіраўніка справамі. 3 лютага 1918 камандзір атраду Чырвонай гвардыі (300 чал.), які ўвайшоў у Камуністычны атрад Петраградзкага камітэту РКП(б). У 1919 уступіў у ВКП(б), ваенны камісар Слонімскага павету.

У ліпені 1918 дэлегат Усерасейскага зьезду беларускіх бежанцаў у Маскве. Пасьля грамадзянскай вайны на партыйнай і савецкай рабоце.

У момант арышту, 22 кастрычніка 1937 году, працаваў дырэктарам студгарадка Ленінградзкага індустрыяльнага інстытуту. 22 лістападу 1937 году асуджаны камісіяй НКУС за „удзел у контррэвалюцыйнай арганізацыі”. 27 лістапада 1937 году расстраляны. У 1973 годзе рэабілітаваны.