Берасьцейскі павет (Гарадзенская губэрня)

Берасьце́йскі паве́т (па-расейску: Брестский уезд) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе спачатку Слонімскай (з 1796), пасьля Літоўскай (з 1797), а з 1801 Гарадзенскай губэрні Расейскай імпэрыі на беларускіх землях, якія адышлі да Расейскай імпэрыі па Трэцім падзеле Рэчы Паспалітай. Плошча павету была 4893,2 км², колькасьць насельніцтва 218,4 тысячаў чалавек (1897), адміністрацыйны цэнтар — Берасьце^[1].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Берасьцейскі павет (неадназначнасьць).

Берасьцейскі павет
Герб
Агульныя зьвесткі
Краіна	Расейская імпэрыя
Статус	павет Расейскай імпэрыі[d]
Адміністрацыйны цэнтар	Берасьце
Дата ўтварэньня	1795
Дата скасаваньня	1920
Насельніцтва	2 184 000 чал. (1897)
Плошча	4900 км²
Месцазнаходжаньне
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

У 1-ю сусьветную вайну акупіраваная нямецкімі войскамі (1915). У пэрыяд Польска-савецкай вайны (1919—1921) на тэрыторыі павету папераменна былі савецкія і польскія войскі. Паводле Рыскай мірнай дамовы адышоў да Польшчы і ўвайшоў у склад Палескага ваяводзтва.

Насельніцтва

Паводле перапісу 1897 году насельніцтва павета складала 218,4 тысяч чалавек. Моўны склад насельніцтва: ўкраіская — 64,4%; габрэйская (ідыш і іўрыт) — 20,8%; расейская — 8,1%; польская — 3,9%; беларуская — 1,8%^[2].

Адміністрацыйны падзел

У склад павету ўваходзілі 23 воласьці: Вялікарыцкая, Войская, Воўчынская, Высока-Літоўская, Вярховіцкая, Дамачаўская, Дварцоўская, Дзьмітравіцкая, Жыцінская, Камянец-Жыровіцкая, Камянец-Літоўская, Косіцкая, Лышчыцкая, Маларыцкая, Матыкальская, Мяднянская, Олтуская, Палавецкая, Прыбараўская, Рагачыцкая, Радваніцкая, Ратайчыцкая, Турнаўская.