Блякада Ленінграда

Бляка́да Ленінгра́да — працяглая аблога савецкага места Ленінграда (цяпер Санкт-Пецярбург) сіламі Восі на ўсходнім фронце II сусьветнай вайны. З поўдня блякаду зьдзяйсьнялі войскі групы армій «Поўнач», з поўначы — фінскай арміі.

Блякада Ленінграда
Усходні фронт II сусьветнай вайны
Савецкая зэнітная гармата каля Ісаакіеўскага сабору Ленінграда (1941)
Дата: 8 верасьня 1941 — 27 студзеня 1944 Месца: Ленінград, РСФСР, СССР Вынік: Зьняцьце блякады, перамога Чырвонай арміі
Супернікі
Нацысцкая Нямеччына  Фінляндыя Фашысцкая Італія	СССР
Камандуючыя
Вільгельм Рытэр фон Лееб Георг фон Кюхлер Густаў Манэргэйм Эрык Гайнрыхс	Маркіян Папоў Клімэнт Варашылаў Георгі Жукаў Іван Фядзюнінскі Міхаіл Хозін Леанід Говараў Кірыл Мерацкоў
Колькасьць
725 000	930 000
Страты
579 985 забітыя	3 436 066 забітыя
Агульныя страты
Цывільныя жыхары: 1 300 000 чалавек

Аблога цягнулася з 8 верасьня 1941 року, калі Вэрмахт перарэзаў апошнуюю дарогу да места. Хаця 18 студзеня 1943 савецкія войскі здолелі стварыць вузкі сухапутны калідор, аднак цалкам блякаду атрымалася прарваць толькі 27 студзеня 1944 (праз 872 дні ад пачатку). Блякада Ленінграда стала самай працяглай і найбольшай паводле колькасьці ахвяраў у гісторыі: колькасьць памерлых ацэньваецца ў 1,5 мільёна чалавек.