Бэй

Бэй (بك beik, па-альбанску: bej, па-басьнійску: beg, па-арабску: بيه‎ “Beyeh”, па-пэрсыдзку: بیگ‎‎ “Beyg” або بگ “Beg”) — турэцкая назва атамана, якая традыцыйна ўжывалася да правадыроў ці кіраўнікоў розных велічыні ў Асманскай імпэрыі. Жаночым эквівалентам назвы было слова бэгум. Рэгіёны ці правінцыі, дзе кіравалі «бісы» альбо імі кіравалі, у першым выпадку называліся «бэйлік», прыблізна азначаючы «ханства», эмірат ці княства, і «правінцыя» альбо «губэрнатарства» ў другой (эквівалент герцагства ў іншых частках Эўропы).^{[1][2][1][3][4]}