Міхаіл Гарбачоў

Міхаі́л Сярге́евіч Гарбачо́ў (нарадзіўся 2 сакавіка 1931 году, Прывольнае, Стаўрапольскі край, РСФСР — 30 жніўня 2022, Масква, Расея) — генэральны сакратар ЦК КПСС з 11 сакавіка 1985 году па 23 жніўня 1991 году, першы і апошні прэзыдэнт СССР з 15 сакавіка 1990 году па 25 сьнежня 1991 году. Былы глава Гарбачоў-Фонду. Меў шэраг узнагарод і ганаровых званьняў, найбольш вядомая зь якіх — Нобэлеўская прэмія міру 1990 году. Зь дзейнасьцю Гарбачова на пасадзе главы КПСС і СССР зьвязаная маштабная спроба рэфармаваньня — Перабудова, якая скончылася распадам Савецкага Саюзу, а таксама завяршэньнем халоднай вайны. Пэрыяд кіраваньня Гарбачова ацэньваецца неадназначна. У 1990 годзе Ўнівэрсытэт Аляскі прысвоіў Гарбачову званьне ганаровага прафэсара гуманітарных навук^[8].

Міхаіл Гарбачоў лац. Michaił Harbačoŭ
па-расейску: Михаил Горбачев
прэзыдэнт СССР
15 сакавіка 1990 — 25 сьнежня 1991
Папярэднік	няма (пасада заснаваная)
Наступнік	няма (пасада скасаваная)
Генэральны сакратар ЦК КПСС
11 сакавіка 1985 — 23 жніўня 1991
Папярэднік	Канстанцін Чарненка
Наступнік	няма (пасада скасаваная)
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	2 сакавіка 1931(1931-03-02)[1][2][3][…] Прывольнае[d], Паўночна-Каўкаскі край[d], РСФСР, СССР
Памёр	30 жніўня 2022(2022-08-30)[4][5] (91 год) , Масква, Расея[6]
Партыя	Камуністычная партыя Савецкага Саюзу (1991) Расейская аб’яднаная сацыял-дэмакратычная партыя[d] (2001) Сацыял-дэмакратычная партыя Расеі[d] (2007) Union of Social Democrats[d]
Адукацыя	юрыдычны факультэт МДУ[d] (1955) Стаўрапольскі дзяржаўны аграрны ўнівэрсытэт[d] (1967) Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт[d]
Сужэнец	Раіса Гарбачова[d][7]
Дзеці	Ірына Вірганская[d]
Бацька	Sergey Gorbachev[d]
Маці	Maria Gorbacheva[d]
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія міру (1990)
Подпіс
Сайт	gorby.ru (рас.)​ (анг.)

Міхаіл Гарбачоў

Жыцьцяпіс

Гарбачоў памёр увечары ў аўторак, 30 жніўня 2022, пасьля цяжкай і працяглай хваробы, заявілі журналістам у Цэнтральнай клінічнай бальніцы ў Маскве.

Гарбачоў і Беларусь

У 1986 годзе Гарбачоў, атрымаўшы ліст беларускай інтэлігенцыі пра крытычны стан беларускай мовы, накіраваў у Менск адмысловую камісію. Кіраўніцтву ЦК КПБ давялося карэктаваць сваё стаўленьне да моўнай палітыкі.

Заява пра ўтварэньне Аргкамітэту БНФ «Адраджэньне» у кастрычніку 1988 году пачыналася з узгадкі пра перабудову «распачатую лепшымі сіламі КПСС». Аналягічныя адсылкі рабіліся і ініцыятарамі Народных Франтоў тагачасных рэспублік Балтыі.

Міхаіл Гарбачоў прыязна ставіўся да Васіля Быкава і Алеся Адамовіча, спрабаваў абараніць іх (няўдала) ад артадаксальнага камуністычнага кіраўніцтва БССР. Ён наведаў цырымонію разьвітаньня з Адамовічам у студзені 1994 году і даў вялікае інтэрвію беларускай службе Радыё Свабода пра Васіля Быкава на 40-ы дзень сьмерці^[9] .