Гудрон

Гудрон^[1][2][3] (па-француску: goudron , што азначае дзёгаць) — гэта рэшту, якая ўтвараецца ў выніку перагонкі нафты пры атмасфэрным ціску й у вакууме фракцый, якія кіпяць пры тэмпэратуры 450–600 °C (у залежнасьці ад характару нафты).

Выява гудрону ў шклянцы.

Выхад смол складае ад 10 да 45% ад масы нафты. Гудрон — гэта глейкая вадкасьць альбо цьвёрды асфальтападобны прадукт чорнага колеру з бліскучай расколінай. Утрымлівае парафінавыя, нафтэнавыя й араматычныя вуглевадароды (45-95%), асфальцены (3-17%), а таксама нафтавыя смалы (2-38%), адсарбаваныя сілікагелем з прадукту дэасфальтацыі.

Зьмест попелу ў гудроне звычайна меншы за 0,5%. Элемэнтны склад (у % па масе): 85-87 C, 9,3-11,8 H, 0,2-6,3 S, 0,2-0,7 N, 0,08-1,25 O. Акрамя таго, амаль усе мэталі, якія прысутнічаюць у нафце, сканцэнтраваны ў смале; Так, утрыманьне ванадыю можа дасягаць 0,046%, а нікеля — 0,014%.

У залежнасьці ад характару нафты й ступені здабываньня фракцый газойлю, шчыльнасьць смол складае ад 0,95 да 1,03 г/см³, утрыманьне коксу ад 8 да 26% па масе, тэмпэратура застываньня 12-55 °C, тэмпэратура ўспышкі ад 290 да 350 °C. Дзёгаць выкарыстоўваецца для вытворчасьці кактэйляў Молатава, дарожных, дахавых і будаўнічых бітумаў, нізказольнага коксу, змазачных алеяў, паліўных газаў і маторнага паліва. Кіслы дзёгаць — гэта адходы, якія ўтвараюцца пры перапрацоўцы некаторых нафтапрадуктаў (напрыклад, змазачных алеяў) канцэнтраванай сернай кіслатой. Гэта глейкая чорная вадкасьць, якая зьмяшчае, акрамя арганічных рэчываў, 15-70% сернай кіслаты.

Яго выкарыстоўваюць у вытворчасьці бітуму, у якасьці дарожна-будаўнічага матэрыялу, у якасьці зьмякчальніка ў гумавай прамысловасьці й г.д.