Дамова

Дамо́ва^[1][2][3][a], умо́ва^[4][5][b] (дагавор^[c]) — пагадненьне паміж дзьвюма або некалькімі асобамі пра ўсталяваньне, зьмену або спыненьне грамадзянскіх правоў і абавязкаў^[9].

Заўвагі

1. Гістарычны слоўнік беларускай мовы для слова «дамова» (ст.-бел. домова) падае толькі адно значэньне — 'просьба, патрабаваньне', тым часам першым значэньнем для слова «ўмова» (ст.-бел. умова) ідзе 'дамова, дамоўленасьць', а сучаснае значэньне 'умова' у гэтым слоўніку мае слова «варунак» (ст.-бел. варунокъ)
2. У расейска-беларускім слоўніку Сьцяпана Некрашэвіча і Міколы Байкова даюцца таксама наступныя славазлучэньні: скласьці ўмову і зламаць умову
3. Паводле Этымалягічнага слоўніка беларускай мовы НАН Беларусі, слова «дагавор» ёсьць запазычаньнем з расейскай мовы^[6] (пададзенае ў Гістарычным слоўніку беларускай мовы з адным прыкладам ужываньня ў старабеларускім тэксьце словазлучэньне «договоръ чинити» мае вялікую частасьць у дакумэнтах Маскоўскай дзяржавы^[7][8], адкуль, з усяго відаць, часам магло трапляць у зьвязаныя з Маскоўскай дзяржавай літоўскія тэксты)