Дзяржаўца

Дзяржаўца — часовы ўладальнік і кіраўнік дзяржаўнага і прыватнага маёнткаў у Вялікім Княстве Літоўскім і Кароне Польскай; дзяржаўцаў да XVI ст. называлі намесьнікамі і цівунамі.

Часта дзяржаўства давалася ў якасьці юргельту.

Літаратура

• «Акты издаваемые Виленскою Археографическою Комиссиею для разбора Древних Актов», г. Вильна, 1899 г., С 566, Т 26