Зяма Півавараў

Зяма Раманавіч (Залман Рувінавіч) Півавараў (24 траўня 1910, Касьцюковічы — 29 кастрычніка 1937, Менск) — беларускі паэт, перакладчык, публіцыст.

Зяма Півавараў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	5 чэрвеня 1910(1910-06-05) Касьцюковічы, Клімавіцкі павет[d], Магілёўская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	29 кастрычніка 1937(1937-10-29) (27 гадоў) Менск, БССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт
Мова	беларуская мова

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Півавараў.

Жыцьцяпіс

Сын рабочага-шапавала. Пасьля заканчэньня школы-сямігодкі вучыўся ў Мсьціслаўскім пэдагагічным тэхнікуме. Першы верш апублікаваў у 1925 г. У 1929 годзе пераехаў у Ленінград, дзе працаваў качагарам. Уступіў у БелАПП. У 1930 годзе ўдзельнічаў у дэкадзе беларускай літаратуры і культуры ў Маскве. Атрымаў рэкамэндацыю для паступленьня на літаратурны факультэт Беларускага вышэйшага пэдагагічнага інстытуту, які скончыў у 1934 годзе. На пачатку 1930-х гадоў друкаваўся ў ленінградзкіх часопісах і альманахах. Аўтар зборніка вершаў «Лірыка двух нараджэнняў» (Мн., 1934), у якім услаўляў працоўны гераізм будаўнікоў сацыялізму. Выступаў у рэспубліканскім друку як тэатральны рэцэнзэнт і як кінакрытык^[1].

У 1934—1936 гадах працаваў у рэдакцыі газэты «Чырвоная змена». У лістападе 1936 году арыштаваны. 3 чэрвеня 1937 году Галоўная ўправа ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Загад № 33 «Сьпіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі зь бібліятэк грамадзкага карыстаньня, навучальных установаў і кнігагандлю». Паводле Загаду, «усе кнігі» Зямы Піваварава прадугледжвалася «спальваць»^[2]. 29 кастрычніка 1937 году забіты ў ходзе масавага расстрэлу ў турме НКУС у Менску. Рэабілітаваны ў 1958 годзе.