Калёс Нэрона

Калёс Нэрона (па-лацінску: Colossus Neronis) — велічэзная бронзавая статуя, якую імпэратар Нэрон загадаў паставіць у вэстыбюлі Залатога дому Нэрона, яго палацавай рэзыдэнцыі ў Палятыне^[1]. Статуя была спраектавана грэцкім архітэктарам Зэнадорам і дасягала 100—120 рымскіх футаў (37 м) у вышыню. Аднак, Пліні Старэйшы мяркуе, што статуя была зроблена з мармуру^[2].

Карціна Лоўрэнса Альма-Тадэмы «Скульптар у антычным Рыме» (1877) ілюструе працу над калёсам Нэрона		Месцазнаходжаньне статуі (пазначана чырвоным пунктам) на мапе Рыму)

Пасьля кіраваньня Нэрона, імпэратар Вэспасіян пераназваў яе ў статую бога сонца Гэліяса (па-лацінску: Colossus Solis), з-за сваёй непрыязнасьці да Нэрона. Імпэратар Адрыян заклаў каменны падмурак каля Калізэю і перамясьціў на яе статую^[3]. Камод рэканструяваў статую ў сваю ўласную, але пасьля ягонай сьмерці яна была адноўлена ў першапачатковы стан.

Абліцаваныя цэглай рэшткі каменнага пастамэнту, першапачаткова абліцаванага мармурам, прыбралі ў 1936 годзе^[4]. Шматлікія экспэрты перакананы, што назва Калізэю пайшла менавіта ад гэтай статуі^[5].