Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса (Лоск)

Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса — помнік архітэктуры першай чвэрці XX стагодзьдзя ў Лоску. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на ўзгорку^[a]. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса (неадназначнасьць).

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса
Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса
Краіна	Беларусь
Вёска	Лоск
Каардынаты	54°16′02″ пн. ш. 26°26′10″ у. д.
Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса на мапе Беларусі Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы драўляны касьцёл у Лоску збудавалі ў 1480 годзе з фундацыі ўдавы князя Івана Карыбутавіча Ганны. У сярэдзіне XVI ст. будынак касьцёла перайшоў да арыянаў. У 1639 годзе ён вярнуўся да Віленскай капітулы.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Лоск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1866 годзе ў мястэчку збудавалі новы драўляны касьцёл.

Найноўшы час

У 1919—1924 гадох вялося будаваньне новага драўлянага касьцёла. У 1959 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, будынак якога выкарыстоўвалі ў гаспадарчых мэтах.

Архітэктура

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Гэта прастакутны ў пляне зруб, накрыты 2-схільным дахам з вальмамі над 5-гранным прырубам апсыды зь невялікай закрысьціяй. Роўнічны галоўны фасад завяршаецца трыкутным шчытом, у тымпане якога праразаецца аркавае акно, якое падзяляе прафіляваны карніз. Уваход праз шырокі прастакутны праём. Неашаляваныя сьцены рытмічна падзяляюцца вэртыкальнымі брусамі-сьцяжкамі ў прасьценках высокіх аркавых аконных праёмаў.

У перакрытую роўнай стольлю малітоўную залю выступаюць хоры, на якія вядуць усходы бакавой клеці^[1].

Галерэя

• Гістарычныя здымкі і графіка
• 
  1930-я гг.
• 
  1930-я гг.
• 
  1941—1944 гг.

Заўвагі

1. Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Цэнтральная