Людвік Зьвяждоўскі

Людвік Зьвяждоўскі (прозьвішча Тапор 11 сьнежаня 1829^[1], Вільня^[a] — 23 лютага 1864, мястэчка Апатаў, Калішскае ваяводзтва, Царства Польскае) — капітан расейскай арміі, сябра тайнага таварыства Зыгмунта Серакоўскага, удзельнік паўстаньня 1863—1864 гадоў.

Людвік Зьвяждоўскі

Біяграфія

Помнік Людвіку Зьвяждоўскаму ў мястэчку Апатоў

Нарадзіўся ў Вільні ў сям’і чыноўніка^[3]. У войску з 1845. Скончыў Акадэмію Генштаба ў Санкт-Пецярбурзе ў чыне паручніка інжынэрных войск. З 1860 г. на службе ў Вільні. Быў прадстаўніком «чырвоных» ў Вільні. Да кастрычніка 1862 году ўзначальваў віленскі паўстанцкі цэнтар (Камітэт Руху, Літоўскі правінцыяльны камітэт), меў уплыў на таварыства рускіх афіцэраў ў Польшчы. Пасьля быў пераведзены ў Маскву^[3]. Падчас паўстаньня камандаваў паўстанцкім аддзелам у Магілёўскай губэрні, які быў сабраны з студэнтаў Горы-Горацкі земляробчага інстытута. Яму нават удалося на непрацяглы тэрмін захапіць Горкі. 6 траўня 1863 ягоны аддзел уступіў у бой з расейскімі войскамі і пацярпеў паразу. Сутыкнуўшыся зь нядобразычлівасьцю ды нежаданьнем ваяваць з боку тутэйшых жыхароў, распусьціў свой аддзел ды выехаў у Царства Польскае.^[4] Тут быў прызначаны галоўнакамандуючым войскамі Сандамірскага ваяводзтва, а таксама — кіраўніком дывізіі кракаўскай II-га Корпусу. Удзельнік другой бітвы пад мястэчкам Апатаў 21 лютага 1864 году.

Паранены ў баі, захоплены на наступны дзень казачым патрулём, быў пакараны на сьмерць на рынку ў мястэчку Апатаў 23 лютага 1864 году^[b][2].