Ляндвойт

Ляндвойт, таксама лянтвойт, лентвойт^[1] (па-польску: Landwójt, па-нямецку: Landvogt, па-лацінску: viceadvocatus) — тэўтонскі камандор ў краіне, шэрыф у сярэднявечнай Ангельшчыне. У пэрыяд з XIII ст. — XVI ст. ў Польшчы — першы афіцыйны княжы ўраднік, якія маюць шырокія паўнамоцтвы ў нядаўна створаных судовай і адміністрацыйнай адзінке т.зв. па-лацінску: districtus на аснове нямецкага права «Weichbildzie», у выбарах муніцыпальнага служачага, які зьяўляецца намесьнікам для войта ці старасты, пад прывілеем гораду (ў адпаведнасьці Магдэбургскага права).