Лісьце каштанаў

«Лі́сьце кашта́наў» — аповесьць беларускага пісьменьніка Ўладзімера Караткевіча, напісаная ў 1972 року. Твор апавядае пра падлеткавае жыцьцё ў ваенны час.

Лісьце каштанаў
па-беларуску: Лісце каштанаў
Аўтар:	Уладзімер Караткевіч
Мова арыгіналу:	беларуская мова
Электронная вэрсія

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Лісьце каштанаў (неадназначнасьць).

Стварэньне

Улетку 1944 року пасьля вызваленьня Кіева ад нацыстаў Уладзімер Караткевіч з маці на нядоўгі час пераехаў сюды да сваякоў. Менавіта тут, дзякуючы архітэктуры места і археалягічным раскопкам, ён зацікавіўся гісторыяй. Пад уражаньнем успамінаў пра гэты час ён напісаў пазьней аповесьць «Лісьце каштанаў»^[1].

Сюжэт

У вызвалены зруйнаваны Кіеў прыяжджае 14-гадовы беларускі хлапчук Васілька Стасевіч зь дзядзькам. Хлопец перажыў шматлікія нягоды вайны, але ўрэшце тут у яго зьяўляецца свабода. У хуткім часе ён знаёміцца з кампаніяй аднагодкаў: Раландам Дзьмітрэнкам, «атаманам гвардыі», Багданам Царом, Яўгенам Кульбам і адзінай дзяўчынай у іхняй кампаніі Нонкай Юніцкай. Пасьля да іх далучацца немец Карл Канецкі і жыд Навум Фінеес. Разам яны разаб’юць хлопцаў з Падвальнай, а пасьля зьбягуць з гораду з мэтай утварыць уласны аддзел і пайсьці змагацца з ворагам. Але ўсе (за выключэньнем Васількі і Нонкі) загінуць пад пясчаным насыпам.