Міхаіл Суднік

Міхаі́л Рама́навіч Су́днік (21 лістапада 1910, вёска Пяцюлева, цяпер у Полацкім раёне Віцебскай вобласьці — 19 сьнежня 1995) — беларускі мовазнаўца. Чалец-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1970), кандыдат філялягічных навук (1954). Заслужаны дзяяч навукі БССР (1980).

Міхаіл Суднік
Дата нараджэньня	21 лістапада 1910(1910-11-21)
Месца нараджэньня	Пяцюлева
Дата сьмерці	19 сьнежня 1995(1995-12-19) (85 гадоў)
Месца вучобы	Менскі пэдагагічны інстытут
Занятак	навуковец
Навуковая сфэра	філялёгія
Месца працы	Акадэмія навук Беларусі
Навуковая ступень	кандыдат філялягічных навук[d][1] (1954) і сябра-карэспандэнт АН БССР[d][1] (1970)
Узнагароды	Ордэн «Знак Пашаны»

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Суднік.

Жыцьцяпіс

Скончыў Менскі пэдагагічны інстытут (1938). У 1944—1952 — навуковы супрацоўнік Інстытуту мовы, літаратуры і мастацтва АН БССР. У 1952—1957 загаднік сэктара Інстытуту мовазнаўства АН БССР, у 1957—1983 дырэктар, адначасова з 1975 г. загаднік сэктару лексыкалёгіі і лексыкаграфіі, старшы навуковы супрацоўнік, з 1992 дарадца пры дырэкцыі Інстытуту мовазнаўства Акадэміі навук Беларусі.

Асноўныя напрамкі дасьледаваньняў — беларуская лексыкалёгія і лексыкаграфія, артаграфія, тэрміналёгія, анамастыка. Адзін з аўтараў «Расейска-беларускага слоўніка» (1953), «Беларуска-расейскага слоўніка» (1962), «Артаграфічнага слоўніка» (5-е выд., 1982), «Тлумачальнага слоўніка беларускай мовы» (тт. 1—5, 1977—1983). Старшыня Беларускага (1959—1985) і сябра Міжнароднага (з 1973) камітэтаў славістаў.

Аўтар больш за 100 навуковых прац, манаграфіі.

Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны» (1979), мэдалямі.

Асноўныя працы

• Арфаграфічны слоўнік / пад рэд. К.Крапівы, 1948^[2]
• Да гісторыі беларускай лексікаграфіі (XVII—XVIII стст.): Дыс. кандыдата філал. навук. АН БССР, Ін-т мовазнаўства, 1953^[2]
• Беларуская мова: даследаванні па лексікалогіі. Мн., Навука і тэхніка, 1965.
• Слоўнік асабовых уласных імён [Беларус.-рус. і рус.-беларус.] // Мн., АН БССР, Інстытут мовазнаўства, 1965^[3].
• Гістарычная лексікалогія беларускай мовы. Мн., Навука і тэхніка, 1970.
• Беларускае і славянскае мовазнаўства: да 75-годдзя акадэміка АН БССР Кандрата Кандратавіча Крапівы. Мн., Навука і тэхніка, 1972.
• Пытанні культуры пісьмовай мовы, 1991^[3].
• Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы: больш за 65 000 слоў. Мн., Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1996^[3].