Надзея Крупская

Надзе́я Канстанці́наўна Кру́пская (Улья́нава) (26 лютага 1869, Санкт-Пецярбург — 27 лютага 1939, Масква) — савецкая грамадзкая дзяячка. Доктар пэдагагічных навук.

Надзея Крупская
па-расейску: Надежда Константиновна Крупская
Намесьніца народнага камісара асьветы РСФСР
1929 — 27 лютага 1939
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася	26 лютага 1869 Санкт-Пецярбург
Памерла	27 лютага 1939 (70 гадоў) Масква
Партыя	УКП(б) (1939) Расейская сацыял-дэмакратычная работніцкая партыя
Адукацыя	Бястужаўскія курсы[d]
Сужэнец	Уладзімер Ленін
Бацька	Канстанцін Крупскі[d]
Маці	Лізавета Крупская[d]
Узнагароды	Ордэн Леніна Ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцягу
Подпіс

Біяграфія

Нарадзілася ў Санкт-Пецярбургу ў незаможнай шляхецкай сям’і (расейскага дваранства). Яе бацька — паручнік Канстанцін Ігнацьевіч Крупскі (1838—1883), удзельнічаў у Камітэце расейскіх афіцэраў, падтрымліваў удзельнікаў польскага паўстаньня 1863 году, маці — гувэрнантка Лізавета Васільеўна Цістрава (1843—1915).

Была арыштаваная ў 1896 г. і з 1898 была сябрам сацыял-дэмакратычнай рабочай партыі ў Расейскай імпэрыі, у тым жа годзе яе асудзілі да трох гадоў высылкі ў сяло Шушанскае (Уфімскай губэрні ў Сыбіры), дзе адбываў спасылку і Ўладзімер Ульянаў (Ленін). Там яна зь ім прымае хрысьціянскі шлюб у Расейскай праваслаўнай царкве. З 1901 г. ужо жонкай суправаджала яго ў паездках за мяжу, у ходзе якой яна падтрымлівае яго ў якасьці сакратара і прэс-сакратара. Пасьля 1917 г. яна працавала ў савецкай сыстэме адукацыі.

Паводле некаторых зьвестак Н. Крупская (Ульянава) не падтрымлівала рэпрэсіі Ёсіфа Джугашвілі (Сталіна), хадайнічала за рэпрэсаваных СССР, супрацоўнічала з антысталінскай апазыцыяй, перадавала карэспандэнцыю свайго мужа Леніна (Ульянава) для Льва Троцкага, выступала за хрысьціянскае пахаваньне Леніна (Ульянава) супраць муміфікацыі для маўзалея Леніна, і была атручаная на загад Сталіна (Джугашвілі).

Вонкавыя спасылкі

Надзея Крупская — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў