Парнаграфія ў Нямеччыне

Парнаграфія ў Нямеччыне існуе зь 19 ст. Першая ў сьвеце сэкс-крама была адкрыта ў Фленсбургу ў 1962 г. кампаніяй "Beate Uhse AG". Парнаграфія ў камэрцыйным кіно пасьля Другой сусьветнай вайны пачалася з этэрнага кіно «Граф Порна і яго дзяўчаты» ў 1968 г. Посьпех дзіва (больш за 3 мільёны даходу) прывёў да цэлай сэрыі фільмаў, пра якія і гаворыцца у нямецкіх СМІ як "сэкс-хваля". Самым вядомым фільмам гэтага часу зьяўляецца "Справаздача школьніцы: тое, што бацькі лічаць магчымым" Эрнста Гофбаўэра ў 1970 г. Сэксуальныя сцэны з часам сталі больш сьмелымі і да 1975 г., калі была адменена законная забарона парнаграфіі, пачалася эра нямецкай жорсткай парнаграфіі. У Бэрліне існуюць порнавытворцы^[1].

Стужка «Скульптура голая» зьнятая ў 1903 годзе.

Глядзіце таксама

Людзі на беразе мора. Нямеччына. Жнівень 1983 году.

• Джакома Казанова^[2][3] і «Дзеяпіс майго жыцьця»
• Вэнэра ў Бэрліне
• Вечарам
• Закон Гейнца
• Плошча праўды
• Прастытуцыя ў Нямеччыне
• Грэцкая смакоўніца
• Франц Байрас
• Эратычны музэй Бэаты Ўзэ
• Язэфіна Муцэнбахер (фільм)