Пасёлак

Пасёлак — тып буйнога шматвулічнага пасяленьня квартальнага тыпу ў сельскай мясцовасьці. Таксама вылучаюць пасёлкі гарадзкога тыпу. Адпаведна, у статыстычных падліках насельніцтва пасёлкаў улучаецца ў склад сельскага насельніцтва, а пасёлкаў гарадзкога тыпу — у склад гарадзкога насельніцтва.

Згодна з сучаснай афіцыйнай клясыфікацыяй РБ «пасёлкі» маюць аднолькавае азначэньне з традыцыйнымі вёскамі: «населеныя пункты, у якіх створаная адпаведная вытворчая і сацыяльная інфраструктура, не аднесеныя да аграгарадкоў»^[1].

Сфармаваўся ў сярэдзіне — другой палове ХХ ст. як вынік рэалізацыі праграмы ўзбуйненьня і рэканструкцыі «пэрспэктыўных» паселішчаў. Забудова пасёлкаў вялася паводле тыповага, радзей індывідуальнага праекту (генэральнага пляну). У паселішчы вылучаліся наступныя функцыянальныя зоны:

адміністрацыйная (адміністрацыя, пошта, ашчадная каса);
гандлёвая (комплекс прадуктовых і прамтаварных крамаў);
службаў побыту (пункты КБА, лазьня, пральня);
культурна-адукацыйная (школа, дзіцячы садок, клюб, бібліятэка);
жылая (галоўны масіў забудовы);
вытворчая (фэрмы, мэханічныя майстэрні, перапрацоўчыя прадпрыемствы і г.д.).

Прадугледжвалася добраўпарадкаваньне вуліцаў, пракладка інжынэрных сетак (электрычнасьць, сувязь, вадаправод, каналізацыя), камфартабэльная жылая забудова. Жылы масіў забудоўваўся блёчнымі двух- чатырохпавярховымі будынкамі зь невялікімі прысядзібнымі дзялянкамі і мінімумам гаспадарчых пабудоваў. У падобныя паселішча назіраўся прыток працаздольнага насельніцтва, што вяло да заняпаду навакольных (г. зв. «непэрспэктыўных») вёсак.

Да канца 1980-х у сыстэме сельскага расьсяленьня Беларусі акрэсьліліся значныя зоны, структуру якіх утварала даволі шчыльная сетка пасёлкаў: Бабруйск — Магілёў — Доўск; Слуцак — Салігорск; навакольле Менску, Віцебску, Гомлю. Найбольш разьвітая структура пасёлкаў склалася на лініі Бабруйск — Магілёў^[3].

Назва

Гісторыя

Глядзіце таксама

Крыніцы

Літаратура

Wikiwand - on