Паўднёвая Дакота

Паўднёвая Дакота — штат на поўначы цэнтральнай часткі ЗША, адзін з так званых штатаў Паўночна-Заходняга Цэнтра. Насельніцтва 755 тыс. чалавек (46-е месца сярод штатаў, зьвесткі 2000 году). Сталіца — горад Пір, найбуйнейшы горад — Су-Фолс. Дэвіз: «Улада народа па волі Божай». Афіцыйная мянушка: «Штат каётаў».

Паўднёвая Дакота
Сьцяг Паўднёвай Дакоты Герб Паўднёвай Дакоты
Мянушка	«Штат каётаў», «Штат гары Рушмар»
Сталіца	Пір (Паўднёвая Дакота)
Найбуйнейшы горад	Су-Фолс
Плошча
17-я па ЗША
- агулам	199 905 км²
- % вады	1,6
- шырата	42°29,5' пн. ш. па 45°56' пн. ш.
- даўгата	98°28,5' з. д. па 104°3' з. д.
Вышыня
- сярэдняя	670 м
Насельніцтва
46-е па ЗША
- агулам (2013)	844 877[1]
- шчыльнасьць	4.19/км²
Дата заснаваньня	2 лістапада 1889 (40-ы)
Часавы пас	Цэнтральны час: UTC-6/-5 Горны час: UTC-7/-6
Афіцыйная старонка

Геаграфія

Плошча штату 199,9 тыс. км². На поўначы Паўднёвая Дакота мяжуе з Паўночнай Дакотай, на ўсходзе — зь Мінэсотай і Аёвай, на поўдні — з Нэбраскай, на захадзе — з Ваёмінгам і Мантанай.

Праз тэрыторыю Паўднёвай Дакоты з поўначы на поўдзень цячэ рака Мізуры, якая тут утварае каньён глыбінёй да 150 м. На ўсход ад ракі знаходзяцца чарназёмныя прэрыі, на захад — Вялікія раўніны.

Гісторыя

Першымі тэрыторыю сучаснай Паўднёвай Дакоты дасьледавалі ў XVIII стагодзьдзі французы. У 1743 годзе гэтая тэрыторыя была абвешчаная францускай. Яна ўвайшла ў склад вялікай калёніі Люізіяны. У 1803 годзе Францыя прадала Люізіяну ЗША. Паўднёвая Дакота сталася часткай Злучаных Штатаў. Масавае засяленьне гэтай тэрыторыі пачалося ў 70-х гадах XIX стагодзьдзя, калі ў гарах Блэк-Хілз былі знойдзеныя запасы золата. У 1889 годзе Паўднёвая Дакота атрымала афіцыйны статус штату ЗША.