Рэдвальд
англа-саксонскі кароль VII стагодзьдзя From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Рэдвальд (ст.-анг. Rædƿald; ? — 624) — кароль Усходняй Англіі (з 593).
Біяграфія
З дынастыі Вуфінгаў. Сын Тытылы, караля Ўсходняй Англіі, і ўнук заснавальніка дынастыі Вуфа. У 593 годзе па сьмерці бацькі атрымаў у спадчыну сталец.
Паміж 597 і 604 гадамі прыняў хрост ад Аўгустына, арцыбіскупа кентэрбэрыйскага. Дазволіў Аўгустыну збудаваць касьцёл у Элі каля 605 году. Адрозьніваўся рэлігійнай талерантнасьцю. Паводле летапісаў, меў два алтары: адзін для хрысьціянскіх абрадаў, другі — для паганскіх.
У 616 годзе атрымаў перамогу пад каралём Натумбрыі Этэльфрытам, што прывяло да вызнаньне яго брэтвальдам і, такім парадкам, да ўзвышэньня ў англасаксонскай гептархіі[1].
Калі ў 616 годзе памерлі Этэльбэрт I, кароль Кенту, і Сэбэрт, кароль Эсэксу, то ўлада ў гэтых каралеўствах перайшла да паганцаў. Многія сьвятары зьбеглі ў каралеўства франкаў, і Кентэрбэрыйскае біскупства фактычна спыніла сваю дзейнасьць. Пэўны час заставаўся адзіным хрысьціянскім каралём у Брытаніі. Прыклаў шмат намаганьняў дзеля захаваньня хрысьціянства сярод англасаксаў. Да 620 году хрысьціянства аднавілася ў Кенце, захавалася ў Нартумбрыі.
Меў сыноў Рэгенэра, Эарпвальда, Рыкбэрта і Сігебэрнта.
Remove ads
Глядзіце таксама
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads