Салідарнасьць

Саліда́рнасьць — усьведамленьне агульных інтарэсаў, мэтаў, падыходаў і сымпатыяў, аднадушнасьць ды спагада чыім-небудзь дзеяньням або меркаваньням, якія ствараюць псыхалягічнае пачуцьцё адзінства групаў альбо сацыяльных клясаў. Салідарнасьць не адмаўляецца ад асобы і бачыць у ёй аснову грамадзтва^[1]. Гэта датычыцца сувязяў у грамадзтве, якія робяць повязь паміж людзьмі і ставараюць адно агульнае. Тэрмін звычайна выкарыстоўваецца ў сацыялёгіі і іншых сацыяльных навуках, а таксама ў філязофіі і біяэтыцы^[2]. Таксама салідарнасьць ёсьць важным паняткам у каталіцкім вучэньні і хрысьціянска-дэмакратычнай палітычнай ідэалёгіі^[3]. Не зважаючы на тое, што салідарнасьць цесна павязаная з паняткам дабрачыннасьці, яна імкнецца зьмяніць цэлыя сыстэмы, а ня толькі дапамагаць пэўным асобам^[4][5].

Узьняты кулак сымбалізуе салідарнасьць рабочага руху.

Салідарнасьць таксама ёсьць адным з шасьці прынцыпаў Хартыі асноўных правоў Эўрапейскага зьвязу, а 20 сьнежня кожнага году сьвяткуецца Міжнародны дзень салідарнасьці. Салідарнасьць ня згадваецца ва Ўсеагульнай дэклярацыі правоў чалавека ААН і таму мае меншую юрыдычную значнасьць у параўнаньні з асноўнымі правамі. Салідарнасьць згадваецца ва Ўсеагульнай дэклярацыі па біяэтыцы і правах чалавека^[6], але тэрмін там дакладна не акрэсьлены^[7].