Сыстэмнае апраграмаваньне

Сыстэ́мнае апраграмава́ньне (па-ангельску: system software) — ёсьць прызначаным для ўзаемадзеяньня з абсталяваньнем кампутара апраграмаваньне, якое складае падмурак для наладкі, запуску, ды выкананьня дастасоўных праграмаў.^[1]

Найбольш агульныя тыпы сыстэмнага апраграмаваньня:

• Апэрацыйная сыстэма (і гіпэрвізар), што дазваляе часткам кампутара працаваць разам, выконваючы такія задачы, як перадача зьвестак паміж памяцьцю й дыскамі, альбо вывад на прыладу адлюстраваньня. Яна таксама дае плятформу для запуску сыстэмнага й дастасоўнага апраграмаваньня.
• Утыліты, якія дапамагаюць аналізаваць, настройваць, аптымізаваць і падтрымліваць працу кампутара.
• Сыстэмы кіраваньня базамі зьвестак.
• Ушытае апраграмаваньне, якое захоўваецца ў энэрганезалежнай памяці, такой як інтэгральная схема.

У некаторых публікацыях тэрмін сыстэмнае апраграмаваньне таксама выкарыстоўваюць для абазначэньня інструмэнтаў праграмаваньня (напр., кампілятара, лінкера й адладчыка).^[2]

У адрозьненьне ад сыстэмнага, апраграмаваньне, якое дазваляе карыстачам ствараць тэкставыя дакумэнты, гуляць у гульні, слухаць музыку, альбо праглядаць сеціва, называецца дастасоўным апраграмаваньнем.^[3]

Глядзіце таксама

• Дастасоўнае апраграмаваньне
• Інструмэнтальнае апраграмаваньне