Сэрвіюс Туліюс

Сэрвіюс Туліюс (па-лацінску: Servius Tullius) — паводле паданьня 6-ы цар Старажытнага Рыма, сын Акрэсіі, нявольніцы царыцы Танаквіль. Стаў царом, дзякуючы намаганьням царыцы Танаквіль. Сэрвіюсу Туліюсу прыпісваюцца ажыцьцяўленьне дзяржаўнай рэформы, заснаваньне храму Дыяны на Авэнтынскім пагорку, а таксама заснаваньне іншых храмаў. Лічыцца першай вядомай ахвярай дарожнага здарэньня — ён быў наўмысна пераеханы калясьніцай сваёй малодшай дачкой^[1].

Сэрвіюс Туліюс
Выява XVI стагодзьдзя
6-ы цар Старажытнага Рыма
578 да н. э. — 535 да н. э.
Папярэднік	Люцыюс Тарквініюс Прыск
Наступнік	Люцыюс Тарквініюс Ганарысты
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	VI стагодзьдзе да н. э.,
Памёр	535 да н. э. або 534 да н. э.,
Жонкі	Тарквінія Прымэра
Маці	Акрэсія

Імпэратар Кляўдыюс, які яшчэ ведаў старую этрускую літаратуру, цьвердзіў, што сапраўдным імём Сэрвіюса Туліюса, да самага займаньня трону, было этрускае імя Мастарна, і што Сэрвіюс быў этрускам. Вядомая выява нейкага Мастарны на фрэсцы ў «маўзалеі Франсўа» ў Вульчы, калі той вызваляе з палону свайго сябра Цэліюса Вібэна. Падобную гісторыю пераказваў і Кляўдыюс, таму імаверна, што яна была вядомая й у III стагодзьдзі да н. э. у этрускім горадзе Вульчы, і што фрэскі зьяўляюцца копіямі рымскіх фрэсак з падзеямі ранейшай рымскай гісторыі.

Папярэднік Люцыюс Тарквініюс Прыск	Цар Рыма 578 да н. э.—535 да н. э.	Наступнік Люцыюс Тарквініюс Ганарысты