Сёдэрчэпінскі працэс

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Сёдэрчэпінскі працэ́с (па-ангельску: Söderköping Process) — міжнародная ініцыятыва, створаная з мэтаю памежнага супрацоўніцтва ў сувязі з пашырэньнем Эўразьвязу на ўсход, а таксама дзеля разьвіцьця дыялёгу ў пытаньнях прытулку і іррэгулярнае міграцыі ў дзяржавах на ўсход ад граніцы Эўразьвязу.

Створаная ў 2001 року ў швэдзкім месьце Сёдэрчэпінг[1], адкуль і пайшла назва ініцыятывы. У першай сустрэчы ўзялі ўдзел чыноўнікі зь Беларусі, Летувы, Польшчы і Ўкраіны, а таксама прадстаўнікі ўраду Швэцыі, Управы вярхоўнага камісара ААН па справах уцекачоў, Эўрапейскай камісіі і Міжнароднай арганізацыі па міграцыі[2].

Пасьля далучэньня да ініцыятывы Швэцыя займалася яе фінансаваньнем. Сакратарыят разьмяшчаецца ў Кіеве (Украіна).

Апошняя сустрэча на высокім узроўні адбылася 8 сьнежня 2011 року ў Стакгольме[3]. На пасяджэньні было вырашана інкарпараваць ініцыятыву ў больш шырокую праграму Эўразьвязу — Усходняе партнэрства[4].

Remove ads

Дзяржавы-ўдзельніцы

Ініцыятыву складалі 14 краін[5]:

Беларускае прадстаўніцтва ў ініцыятыве

Зь беларускага боку ўдзел бяруць наступныя дзяржаўныя інстытуцыі:

Недзяржаўныя арганізацыі:

  • Беларускі рух мэдыцынскіх работнікаў
  • Менская гарадзкая калегія адвакатаў[7]

Крыніцы і заўвагі

Вонкавыя спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads