Сёдэрчэпінскі працэс
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Сёдэрчэпінскі працэ́с (па-ангельску: Söderköping Process) — міжнародная ініцыятыва, створаная з мэтаю памежнага супрацоўніцтва ў сувязі з пашырэньнем Эўразьвязу на ўсход, а таксама дзеля разьвіцьця дыялёгу ў пытаньнях прытулку і іррэгулярнае міграцыі ў дзяржавах на ўсход ад граніцы Эўразьвязу.
Створаная ў 2001 року ў швэдзкім месьце Сёдэрчэпінг[1], адкуль і пайшла назва ініцыятывы. У першай сустрэчы ўзялі ўдзел чыноўнікі зь Беларусі, Летувы, Польшчы і Ўкраіны, а таксама прадстаўнікі ўраду Швэцыі, Управы вярхоўнага камісара ААН па справах уцекачоў, Эўрапейскай камісіі і Міжнароднай арганізацыі па міграцыі[2].
Пасьля далучэньня да ініцыятывы Швэцыя займалася яе фінансаваньнем. Сакратарыят разьмяшчаецца ў Кіеве (Украіна).
Апошняя сустрэча на высокім узроўні адбылася 8 сьнежня 2011 року ў Стакгольме[3]. На пасяджэньні было вырашана інкарпараваць ініцыятыву ў больш шырокую праграму Эўразьвязу — Усходняе партнэрства[4].
Remove ads
Дзяржавы-ўдзельніцы
Ініцыятыву складалі 14 краін[5]:
Беларускае прадстаўніцтва ў ініцыятыве
Зь беларускага боку ўдзел бяруць наступныя дзяржаўныя інстытуцыі:
- Міністэрства ўнутраных справаў Рэспублікі Беларусь
- Дэпартамэнт па грамадзянстве і міграцыі МУС Рэспублікі Беларусь
- Дзяржаўны памежны камітэт Рэспублікі Беларусь[6]
Недзяржаўныя арганізацыі:
- Беларускі рух мэдыцынскіх работнікаў
- Менская гарадзкая калегія адвакатаў[7]
Крыніцы і заўвагі
Вонкавыя спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads