Тамара Суднік

Тама́ра Міха́йлаўна Су́днік-Казако́ва^[4] (17 студзеня 1939, Віцебск, БССР — 5 сакавіка 2021, Масква, Расея) — расейская лінгвістка, спэцыялістка ў галіне балта-славянскіх дасьледаваньняў. Кандыдатка філялягічных навук (1971).

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Суднік.

Тамара Суднік
Дата нараджэньня	17 студзеня 1939(1939-01-17)[1]
Месца нараджэньня	Віцебск, БССР, СССР[1]
Дата сьмерці	5 сакавіка 2021(2021-03-05)[1][2] (82 гады)
Месца сьмерці	Масква, Расея
Месца пахаваньня	Ваганькаўскія могілкі[d][3]
Месца вучобы	Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт[d]
Занятак	мовазнаўка, рэдактарка
Месца працы	Інстытут славяназнаўства РАН[d] Траецка-Сергіева лаўра[d]
Навуковая ступень	кандыдат філялягічных навук[d]
Узнагароды	мэдаль правялебнага Сергія Раданескага[d]

Жыцьцяпіс

Скончыла Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт. Вучаніца Вячаслава Іванова і Ўладзімера Тапарова.

З 1961 року працавала ў Інстытуце славяназнаўства і балканістыкі(d) Расейскай Акадэміі навук (Масква). У 1974—1981 — рэдактарка часопісу «Балто-славянские исследования».

Жонка савецкага навэліста Юрыя Казакова^[5]. Мелі сына Аляксея (1967)^[6].

Апошнія гады жыцьця працавала ў выдавецтве Сьвята-Траецкай Сергіевай лаўры. Пахаваная на Ваганькаўскіх могілках Масквы.

Дзейнасьць

Аўтарка публікацыяў пра ўзаемаадносіны балцкіх і славянскіх моваў, балцкай міталёгіі. Напісала манаграфію «Дыялекты летувіска-славянскага памежжа» (1975).

Бібліяграфія

• Диалекты литовско-славянского пограничья : очерки фонологических систем (1975)

Прэміі і ўзнагароды

• Мэдаль правялебнага Сергія Раданескага(d)