Фідэль Кастра

Фідэ́ль-Аляха́ндра Ка́стра-Рус (гішп. Fidel Alejandro Castro Ruz ( audio); 1926; в. Біран, прав. Гальгін, Куба — 25 лістапада 2016, Гавана, Куба) — кубінскі палітычны дзяяч, прэзыдэнт Рэспублікі Куба (з 1976 да 2008).

Фідэль Кастра
па-гішпанску: Fidel Alejandro Castro Ruz
2003 г.
7-ы першы сакратар Камуністычнай партыі Кубы(en)
24 чэрвеня 1961 — 19 красавіка 2011
Папярэднік	Блас Рока(en)
Наступнік	Раўль Кастра
15-ы прэзыдэнт Кубы(en)
2 сьнежня 1976 — 28 лютага 2008
Папярэднік	Асвальда Дартыкос(en)
Наступнік	Раўль Кастра
16-ы прэм'ер-міністар Кубы(en)
16 лютага 1959 — 2 сьнежня 1976
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	13 жніўня 1926(1926-08-13)[1][2][3][…] вёска Біран(en), Маярыйская(en) акруга, правінцыя Гальгін, Куба
Памёр	25 лістапада 2016(2016-11-25)[1][2][4][…] (90 гадоў) Гавана, Куба
Партыя	Камуністычная партыя Кубы(en)
Адукацыя	Бэтлеемскі каледж(en) Гаваны
Сужэнец	Мірта Дыяс-Баларт(en) (1948—1955), Даля Сота-дэль-Валье (з 1980 г.)
Дзеці	7 сыноў: Фідэль, Антоніё, Аляхандра, Алексіс, Аляксандр, Анхель і Хорхе (байструк); 2 пазашлюбныя дочкі: Аліна(en) і Францішка
Бацька	Анхель Кастра і Аргіз[d]
Маці	Ліна Рус
Узнагароды	Ордэн Леніна ордэн адраджэньня Польшчы
Подпіс

Пачаў сваю палітычную кар’еру падчас вучобы ва ўнівэрсытэце Гаваны, неўзабаве зрабіўшыся вядомым палітыкам на Кубе. Падтрымаў нацыяналістычную крытыку прэзыдэнта Фульхэнсіё Батысты, у тым ліку за пашырэньне амэрыканскага палітычнага і фінансавага ўплыву на Кубе. Займеў гарачую, але нязначную падтрымку, прыцягнуўшы да сябе ўвагу ўладаў. У 1953 годзе пасьля няўдалай спробы нападу на казармы Манкада(es) быў затрыманы, дапытаны, зьняволены, пазьней вызвалены. Пасьля гэтага пераехаў у Мэксыку для падрыхтоўкі ўварваньня ў Кубу з мэтай зьвяржэньня ўраду Батысты.

У выніку Кубінскай рэвалюцыі 1959 году праамэрыканскі дыктатар Фульхэнсіё Батыста быў скінуты, а Фідэль Кастра стаў прэм’ер-міністрам Кубы (1959—1976). У 1965 годзе стаў першым сакратаром Камуністычнай партыі Кубы і ачоліў трансфармацыю Кубы ў аднапартыйную сацыялістычную рэспубліку. У 1976 стаў прэзыдэнтам Дзяржаўнае рады(es), а таксама Рады міністраў Кубы(es). Галоўнакамандуючы ўзброенымі сіламі Кубы(es).

31 ліпеня 2006 году, пасьля інтэстынальнай хірургіі, Фідэль перадаў свае паўнамоцтвы першаму віцэ-прэзыдэнту, свайму малодшаму брату Раулю Кастра, які ў цяперашні час займае пасады другога сакратара Камуністычнай партыі, прэзыдэнта Дзяржаўнае рады і Рады міністраў.

49-гадовае кіраваньне Фідэля цягнулася найдаўжэй за ўсіх іншых неманархічных лідэраў у гісторыі, застаючыся адной з найбольш супярэчлівых у гісторыі Лацінскае Амэрыкі. Колькасьць ахвяраў ягонага рэжыму ацэньваецца некаторымі дасьледнікамі ў межах ад 73 000 да болей за 119 000 чалавек.

Асабістае жыцьцё

У першым шлюбе меў сына. У другім — 5 сыноў. Праз бязладныя плоцевыя сувязі ў часе абодвух шлюбаў займеў прынамсі тры байструкі ад трох іншых жанчынаў, якім прыдбаў асобнае жытло.

Маёмасьць

Пасьля пасылкі ў лістападзе 1975 г. звыш 25 тыс. вайскоўцаў на грамадзянскую вайну ў Анголу (Кубінскае ўварваньне ў Анголу(en)) стаў атрымліваць адтуль цыгарныя скрыні з брыльянтамі, якія прадаваў толькі аднаму пасярэдніку. Атрыманыя грошы пераводзіў на замежныя рахункі. У выніку ў 2006 г. амэрыканскі часопіс «Forbes» улучыў яго ў сьпіс 10 найбагацейшых людзей сьвету^[5].