Чжуаналёгія

Чжуаналёгія (па-чжуанску: Cang’yoz, па-кітайску: 壯學 ці 壮学) — навуковая дысцыпліна, якая вывучае мову, культуру і гісторыю Чжуанаў. Як самастойная навука сфармавалася ў сярэдзіне 20 стагодзьдзя.^[1]

Агульныя зьвесткі

Станаўленьне чжуаналёгіі адбывалася ў другой палове 20 стагодзьдзя і было зьвязанае са школай, якая сыходзіла з ідэяў адзінства чжуанскай культуры. Асноўны прадмет чжуаналёгіі — адметныя рысы традыцыйнай культуры ў чжуанаў, г. зн. звычаі, народнае мастацтва, пасяленьне, жыцьцё, адзеньне, прылады працы, промыслы, рамёствы і да т. п. Чжуаналёгія вывучае матэрыяльную і духоўную культуру, этнічную самасьвядомасьць, мэнтальнасьць, нацыянальны характар, лад жыцьця ў чжуанаў і інш.^[2]

Гісторыя чжуаналёгіі

Хуан Сяньфань зьяўляецца заснавальнікам чжуанлёгіі. Сымбалічнай кропкай пачатку чжуаналёгіі як самастойнай навукі лічыцца выдаданьне ў 1957 годзе працы «Чжуанская гісторыя». У той час Хуан Сяньфань і ягоныя вучні разьвівалі сувязі зь іншымі дысцыплінамі, якія заклалі падмурак сучаснай чжуаналёгіі.^[3]