Эратычнае мастацтва

Эратычнае мастацтва — любы мастацкі твор, які закліканы выклікаць эратычнае ўзбуджэньне альбо паказвае дзеяньні зьвязаныя зь дзетанараджэньнем. Гэта від эротыкі і ўключае ў сябе малюнкі, гравюры, фільмы, карціны, фатаграфіі, скульптуры і пісьмо.

Францыск Скарына выдаваў свае кнігі з эротыкаю:

І пакуль недзе ў Італіі Мікелянджэла ды да Вінчы малявалі сваіх мадоннаў, наш славуты зямляк ціснуў аголеныя целы на гравюрах да Бібліі.

— Наша ніва. Як Скарына прасоўваў эротыку ў масы.^[1]

Азначэньне

Вызначэньне эратычнага мастацтва вельмі асабістае і залежыць ад зьместу, бо ўспрыманьне як эратычнага, так і мастацкага зьмяняецца ад аднаго чалавека да другога. Напрыклад, скульптура чалавечае пісі ў некаторых культурах можа лічыцца звычайным знакам прыналежгасьці да полу, а не адкрыта пахатлівай. Матэрыял, які неабходны для апісаньня палавога выхаваньня, можа ўспрымацца іншымі як занадта непрыстойным. Энцыкляпэдыя філязофіі ВНУ Стэнфарда вызначае эратычнае мастацтва як "мастацтва, якое зроблена з намерам стымуляваць сваю мэтавую аўдыторыю сэксуальна, і гэта (мастацтва) павінна толька так выкарыстоўвацца"^[2].

Выявы

• 
  Пэтэр Фэнды.
• 
  Густаў Корбэ, 1866.
• 
  Эган Шыле, 1914.
• 
  Пэтэр Яган Нэпамук Гэйгэр
• 
  Ваяньне жанчынын з вялікаю похваю, Ангельшчына.
• 
  агастына Карачы (1557 – 1602).
• 
  Эдуар Анры Аўрыл, 1907
• 
  Індыя