Юзэф Дамінік Касакоўскі

Ю́зэф Даміні́к Касако́ўскі (16 красавіка 1771, Вайткуны Ковенскага павету — 2 лістапада 1840, Варшава) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Апошні лоўчы вялікі літоўскі (з 1794), пасол на Чатырохгадовы Сойм. Кавалер Ордэна Белага Арла (1793), Крыжа Ганаровага Легіёну і Ордэна Каралеўства Абодвух Сыцыліяў (абодва 1813).

Юзэф Дамінік Касакоўскі

Юзэф Дамінік Касакоўскі. Нясьвіж, XIX ст.
Герб «Сьлепаўрон»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	16 красавіка 1771 Вайткуны Ковенскага павету
Памёр	2 лістапада 1840 Варшава
Пахаваны	Касьцёл Перамяненьня Гасподняга ў Варшаве[d]
Род	Касакоўскія
Бацькі	Міхал Касакоўскі Барбара з Зыбэркаў
Дзеці	Stanisław Szczęsny Kossakowski[d] і Q123735535?

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Касакоўскі.

Біяграфія

Юзэф Дамінік Касакоўскі

Прадстаўнік шляхецкага роду Касакоўскіх гербу «Сьлепаўрон», сын Міхала і Мар’яны з Барбары з Зыбэркаў.

У 1789 годзе атрымаў урад вількамірскага пісара гродзкага, 11 сакавіка 1790 году — прызначэньне ротмістрам кавалерыі ў гусарскай брыгадзе. Быў цывільна-вайсковым камісарам Вількамірскага павету, а таксама паслом ад гэтага павету. Не падтрымаў Канстытуцыі 3 траўня, удзельнік Таргавіцкай канфэдэрацыя^[1].

21 траўня 1793 году стаў шэфам Другога палку пяхоты Вялікага Княства Літоўскага, а 13 студзеня 1794 году атрымаў урад лоўчага. Удзельнічаў у вайне 1812 году: камандаваў палком, атрымаў раненьні пад Барысавам (21 лістапада 1812 году) i на Бярэзіне. За ўдзел у абароне Спандаў атрымаў Крыж Ганаровага Легіёну (10 жніўня 1813).

10 лютага 1793 году ажаніўся зь Людвікай Патоцкай.