Юзэф Забела

Юзэф Забела (? — 9 траўня 1794) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Генэрал-лейтэнант войска літоўскага, апошні гетман польны літоўскі (з 1793); пасол Чатырохгадовага Сойму, маршалак Таргавіцкай канфэдэрацыі ў ВКЛ.

Юзэф Забела

Герб «Тапор і Ліс»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	невядома
Памёр	9 траўня 1794 Варшава
Пахаваны	Свентакшыскія могілкі ў Варшаве[d]
Род	Забелы
Бацькі	Антоні Забела[d][1] Зоф’я Шчыт-Неміровіч[d][1]
Дзеці	Генрык Забела[d][2]
Дзейнасьць	дыплямат

Жыцьцяпіс

Прадстаўнік шляхецкага роду Забелаў гербу «Тапор і Ліс», сын Антонія.

• 1775 г. — атрымаў урад літоўскага лоўчага^[3].
• 1777 г. — стаў кавалерам ордэна сьв. Станіслава.
• 1782—1784 г. — канцыляр Пастаяннай Рады.
• 1788—1792 г. — быў паслом на Чатырохгадовым Сойме ад Жамойці; прытрымліваўся прарасейскай пазыцыі, выступаў супраць Канстытуцыі 3 траўня.
• 1792 г. — далучыўся да Генэральнай канфэдэрацыі ВКЛ.
• 15 чэрвеня 1793 г. — пры падтрымцы расейскага пасла Сіверса атрымаў булаву польнага гетмана ВКЛ.
• 1793 г. — удзельнічаў у Гарадзенскім Сойме, выконваючы даручэньні расейскага пасла Сіверса.
• 9 траўня 1794 г. — за часамі паўстаньня 1794 г. быў схоплены і за здраду радзіме асуджаны да сьмерці.