Ізалейцын
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ізалейцын (скарочана Ile або I; 2-амінакіс-3-метылпентанавая кіслата) — аліфатычная α-амінакіслата, якая мае хімічную формулу HO2CCH(NH2)CH(CH3)CH2CH3 і ўваходзіць у склад усіх прыродных бялкоў. З'яўляецца незаменнай амінакіслатой, гэта азначае, што ізалейцын не можа сінтэзавацца ў арганізме чалавека і павінен паступаць у яго з ежай. Удзельнічае ў энергетычным абмене. Пры недастатковасці ферментаў, якія каталізуюць дэкарбаксілаванне ізалейцына, узнікае кетаацыдурыя.
Хуткія факты Агульныя, Фізічныя ўласцівасці ...
Ізалейцын | |
Агульныя | |
---|---|
Скарачэнні | Глеі, Ile, I AUU,AUC,AUA |
Хім. формула | HO2CCH(NH2)CH(CH3)CH2CH3 |
Эмпірычная формула | C6H13O2N |
Фізічныя ўласцівасці | |
Малярная маса | 131,17 г/моль |
Тэрмічныя ўласцівасці | |
Класіфікацыя | |
Рэг. нумар CAS | 73-32-5 |
PubChem | 6306 |
Рэг. нумар EINECS | 200-798-2 |
SMILES | |
ChemSpider | 6067 |
Закрыць
Кодоны ізалейцын AUU
, AUC
і AUA
.