![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5d/Abacus_-_architecture_%2528PSF%2529.png/640px-Abacus_-_architecture_%2528PSF%2529.png&w=640&q=50)
Абак (архітэктура)
From Wikipedia, the free encyclopedia
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Абака.
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Абак.
Аба́к, аба́ка[1] (стар.-грэч.: ἄβαξ, ἀβάκιον, лац.: abacus — дошка) — верхняя частка капітэлі, калоны, паўкалоны, пілястры на якую абапіраецца антаблемент.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5d/Abacus_-_architecture_%28PSF%29.png/640px-Abacus_-_architecture_%28PSF%29.png)
Мае квадратныя ў плане абрысы з прамымі (дарычны і іанічны ордары) ці выцягнутымі (карынфскі ордар) бакамі. З’явілася ў Старажытнай Грэцыі. У розных тыпах ордара мае своеасаблівую мастацкую апрацоўку: прафіляванне, іонікі, разеткі. Пераважна пашырана ў манументальных мураваных і драўляных палацавых і грамадскіх будынках класіцызму.