Дзмітрый Цімафеевіч Надзькін
From Wikipedia, the free encyclopedia
Дзмітрый Цімафеевіч Надзькін (28 мая 1934, Іванцава, Лукаянаўскі раён Ніжагародскай вобласці — 15 ліпеня 1992, Хельсінкі, Фінляндыя) — эрзянскі лінгвіст і педагог, прафесар, доктар філалагічных навук, паэт[1].
Дзмітрый Цімафеевіч Надзькін | |
---|---|
Дата нараджэння | 28 мая 1934(1934-05-28) |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 15 ліпеня 1992(1992-07-15) (58 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | навуковец |
Навуковая сфера | лінгвістыка |
Месца працы | МДПІ імя М. Я. Яўсеўева |
Навуковая ступень | доктар філалагічных навук |
Альма-матар | НДІМЛГІЭ |
Узнагароды |
Заслужаны дзеяч навукі МАССР (1984) Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Мардовіі (1995) |
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і ў 1934 годзе. У 1952 годзе скончыў Лукаянаўскае педагагічнае вучылішча, у 1957 годзе, з адзнакай, — гісторыка-філалагічны факультэт Горкаўскага ўніверсітэта, у 1967 годзе — аспірантуру НДІМЛГІЭ (Навукова-даследчы інстытут мовы, літаратуры, гісторыі і эканомікі, цяпер НДІ гуманітарных навук пры Урадзе Рэспублікі Мардовія). Займаўся выкладаннем рускай мовы ў Горкаўскай вобласці і Дагестане, займаў пасаду навуковага супрацоўніка сектара мардоўскага мовазнаўства НДІМЛГІЭ ў 1967—1972 гадах. З 1972 па 1992 гады — загадчык кафедры мардоўскага мовазнаўства ў Мардоўскім дзяржаўным педагагічным інстытуце імя М. Я. Яўсеўева[1].
У 1984 годзе навукоўцу было прысвоена званне прафесара, у тым жа годзе ён стаў заслужаным дзеячам навукі МАССР. Надзькін сканаў 15 ліпеня 1992 года ў Хельсінкі і быў пахаваны ў Саранску. У 1995 годзе яго пасмяротна ўзнагародзілі дзяржаўнай прэміяй Рэспублікі Мардовіі[1].