Кельцкае мастацтва
From Wikipedia, the free encyclopedia
Кельцкае мастацтва — мастацтва кельтаў — групы плямёнаў, якія жылі з першай паловы I тысячагоддзя да н. э. на тэрыторыі Заходняй і Цэнтральнай Еўропы.
Мастацтва кельтаў прасочваецца ад гальштацкай культуры (900—400 гады да н. э.), мае запазычанні з мастацтва ібераў, ілірыйцаў, фракійцаў і іншых плямёнаў, з якімі кельты мелі кантакты, а таксама са старажытнагрэчаскага мастацтва і мастацтва этрускаў. Найбольш характэрна кельцкае мастацтва прадстаўлена латэнскай культурай (з V стагоддзя да н. э), распаўсюджанай па ўсёй Цэнтральнай і Заходняй Еўропе (Францыя, Швейцарыя, Іспанія), на Балканах, Малой Азіі, Брытаніі і Ірландыі).
Для кельцкіх твораў характэрны арнамент, выкананы на метале. Першапачаткова нанясенне арнаменту ажыццяўлялася гравіроўкай, пазней сталі вырабляцца рэльефныя выявы. У арнаменце выкарыстоўваліся геаметрычныя, раслінныя і зааморфныя элементы. Адным з найбольш развітых кірункаў стаў выраб ювелірных вырабаў, упрыгожаных характэрным арнаментам.
У скульптуры кельтаў вялікі ўплыў антычнага мастацтва, аднак для кельтаў характэрна больш грубае выкананне фігур і ўпрыгожванне іх ўстаўкамі са шкла і паўкаштоўных камянёў, а таксама выкарыстанне розных эмаляў і інкрустацыі. Статуі малявалі кельцкія бажаствы, герояў, а таксама жывёл і фантастычных істот.
З I стагоддзя да н. э. узмацняецца ціск на кельтаў з боку Рымскай імперыі і германцаў. У мастацтве з’яўляюцца творы з керамікі, шкла і бронзы. Скульптура і культавая архітэктура набываюць рысы гала-рымскага тыпу.