Кольцы Ньютана
From Wikipedia, the free encyclopedia
Кольцы Ньютана — плоскавыпуклыя інтэрферэнцыйныя максімумы і мінімумы, якія з’яўляюцца вакол кропкі дотыку злёгку выгнутай выпуклай лінзы і плоска паралельных пласцін пры праходжанні святла скрозь лінзу і пласціну. Упершыню былі апісаны ў 1675 годзе І. Ньютанам[1].