П’етра Пампанацы
From Wikipedia, the free encyclopedia
П’етра Пампанацы (італ.: Pietro Pomponazzi; 16 верасня 1462, Падуя, Венецыянская рэспубліка — 18 мая 1525, Балоння, Папская вобласць) — італьянскі філосаф-схаласт перыяду рэнесанснага рэалізму; вядучы прадстаўнік арыстацелізму эпохі Адраджэння (александрыстаў).
Хуткія факты П’етра Пампанацы, Дата нараджэння ...
П’етра Пампанацы | |
---|---|
італ.: Pietro Pomponazzi | |
Дата нараджэння | 16 верасня 1462[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 18 мая 1525 (62 гады) |
Месца смерці | |
Род дзейнасці | філосаф, прафесар, пісьменнік, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | філасофія[3], этыка і сістэма адукацыі[d][3] |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар філасофіі |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Nicoletto Vernia[d][4] |
Вядомыя вучні | Marcantonio Zimara[d], Girolamo Fracastoro[d], Marcantonio Flaminio[d], Sperone Speroni[d], Simone Porzio[d], Gasparo Contarini[d], Lazarus Buonamici[d], Vittore Trincavelli[d], Antonio Bernardi[d], Ludovico Boccadiferro[d] і Johannes Baptista Montanus[d][5] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць