Ульф фон Эйлер
From Wikipedia, the free encyclopedia
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Эйлер.
Ульф Свантэ фон Эйлер[8] (шведск.: Ulf Svante von Euler; 7 лютага 1905, Стакгольм, Швецыя — 9 сакавіка 1983) — шведскі фізіёлаг і фармаколаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1970) «за адкрыцці, якія датычацца гумаральных перадатчыкаў у нервовых канчатках і механізмаў іх захоўвання, выдзялення і інактывацыі». Эйлер адкрыў простагландын і норадрэналін.
Хуткія факты Ульф фон Ойлер, Дата нараджэння ...
Ульф фон Ойлер | |
---|---|
Ulf von Euler | |
Дата нараджэння | 7 лютага 1905(1905-02-07)[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 9 сакавіка 1983(1983-03-09)[1][3][…] (78 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Ханс Карл Аўгуст Сімон фон Эйлер-Хельпін[4] |
Маці | Астрыд Клевэ[d][6][4] |
Жонка | Дагмар Кранстэт[d] |
Род дзейнасці | фармаколаг, фізіёлаг, нейрабіёлаг, фармацэўт, хімік, урач, даследчык |
Навуковая сфера | фізіялогія, фармакалогія |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у | |
Узнагароды |
медаль Шмідэберга[d] (1968) ганаровы доктар Мадрыдскага ўніверсітэта Камплутэнсэ[d] (1971) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (3 мая 1973) ганаровы доктар[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць