![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Faras_Saint_Anne_%2528detail%2529.jpg/640px-Faras_Saint_Anne_%2528detail%2529.jpg&w=640&q=50)
Цішыня
From Wikipedia, the free encyclopedia
Цішыня, ціша — поўная ці частковая адсутнасць гукаў, шуму, іншых раздражняльнікаў слыху. Таксама ў пераносным значэнні словам "цішыня" абазначаюць душэўны спакой, адсутнасць варожасці і да т.п.[1] Часам для кантрасту ў алегорыях цішынёй называюць не поўную адсутнасць гуку, а толькі адносную, напр., бязмоўнасць прыроды, што кантрастуе з шумам мегаполіса. Адносная цішыня карысная для здароўя, таму стомленым і хворым людзям раяць пазбягаць гучных шумаў. Але гукі ў дыяпазоне ад 20 да 60 дБ станоўча ўплываюць на чалавека.[2] Лічыцца, што чалавек не можа пачуць абсалютную цішыню, бо ў любым выпадку будзе чуць гук уласнага сэрца.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Faras_Saint_Anne_%28detail%29.jpg/640px-Faras_Saint_Anne_%28detail%29.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Noiseaud.png/640px-Noiseaud.png)
Аўстралійскі псіхолаг-эвалюцыяніст і музыказнаўца Язэп Жарданія лічыць, што для сацыяльных жывёл (у тым ліку, для чалавека) цішыня можа з’яўляцца прыкметай небяспекі. Шмат якія сацыяльныя жывёлы выкарыстоўваюць, здавалася б, выпадковыя гукі для камунікацыі.[3] Гэта сумесь розных гукаў, якія суправаджаюць штодзённае жыццё жывёл (напр., гукі харчавання), з іх дапамогаю члены групы захоўваюць аўдыёкантакт паміж сабой. Некаторыя сацыяльныя жывёлы ў выпадку небяспекі "цішэюць", сігналізуючы сваім маўчаннем пра сітуацыю. Чарлз Дарвін апісваў такія паводзіны ў групах дзікіх коней, буйной рагатай жывёлы.[4]