Шмуэль Іосеф Агнон
From Wikipedia, the free encyclopedia
Шмуэль Іосеф (Шай) Агнон[4] (нар. Шміл-Іосэф Чачкес, іўр. שמואל יוסף עגנון, англ. Shmuel Yosef (SY) Agnon; 8 жніўня 1887, Бучач, Галіцыя, Аўстра-Венгрыя — 17 лютага 1970, Іерусалім, Ізраіль) — ізраільскі пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1966) «За глыбока арыгінальнае мастацтва апавядання, навеянные габрэйскімі народнымі матывамі». Пісаў на іўрыце і на ідышы.
Хуткія факты Шмуэль Іосеф Агнон, Асабістыя звесткі ...
Шмуэль Іосеф Агнон | |
---|---|
іўр.: שמואל יוסף עגנון | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | іўр.: שמואל יוסף הלוי טשאטשקיס |
Дата нараджэння | 8 жніўня 1887(1887-08-08)[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 17 лютага 1970(1970-02-17)[2][3][…] (82 гады) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Жонка | Esther Marx[d] |
Дзеці | Эмуна Ярон[d] |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменнік, раманіст, паэт |
Жанр | апавяданне і раман |
Мова твораў | іўрыт і ідыш |
Прэміі | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць
У 1953—1962 выйшаў Поўны збор твораў Агнона у васьмі тамах. У 1966 годзе сумесна з Нэлі Закс Агнон за раманы «Вясельны балдахін» і «Начны госць» атрымаў Нобелеўскую прэмію па літаратуры.