Інэса Мікалаеўна Слюнькова

From Wikipedia, the free encyclopedia

Інэса Мікалаеўна Слюнькова
Remove ads

Інэса Мікалаеўна Слюнькова (9 жніўня 1953, Мінск) ― беларускі і расійскі гісторык архітэктуры і мастацтвазнаўца. Доктар архітэктуры (2001). Член-карэспандэнт Расійскай Акадэміі архітэктуры і будаўнічых навук, прафесар Маскоўскай духоўнай акадэміі[1]. Адзін з аўтараў «Праваслаўнай энцыклапедыі» і «Вялікай Расійскай энцыклапедыі».

Хуткія факты Інэса Слюнькова, Дата нараджэння ...
Remove ads

Біяграфія

Нарадзілася ў сям’і Мікалая Слюнькова. Скончыла мінскую школу № 50. Вучылася ў Беларускім політэхнічным ін-це на архітэктурным факультэце, працягнула вучобу ў Маскоўскім архітэктурным інстытуце (МАРХІ). Працавала архітэктарам у праектнай майстэрні ЦНДІП горадабудаўніцтва. Скончыла аспірантуру Навукова-даследчага інстытута тэорыі і гісторыі архітэктуры і горадабудаўніцтва. Удзельнічала ў падрыхтоўцы калектыўнай манаграфіі «Рускае горадабудаўнічае мастацтва» пад рэд. М. Ф. Гуляніцкага, кіраўнік выдавецкага праекта «Архітэктура рускай сядзібы»[2].

З 1994 года начальнік Аддзела навуковых даследаванняў па архітэктуры РААБН, удзельнічала ў арганізацыі навуковых прац яе інстытутаў і падрыхтоўцы навуковых выданняў Акадэміі (у тым ліку зборнікі «Храмабудаўніцтва ў Расіі: Традыцыі і сучаснасць» (1996), «Праблемы ўзнаўлення страчаных помнікаў архітэктуры: PRO et CONTRA» (1998)). Артыкулы ў зборніках і часопісах па гісторыі архітэктуры, актуальных пытаннях сучаснай архітэктурнай практыкі[3].

У 2003—2004 галоўны архітэктар музеяў Маскоўскага Крэмля, аўтар праграм комплекснай рэстаўрацыі помнікаў архітэктуры музеяў. З 2009 года ― галоўны навуковы супрацоўнік НДІ тэорыі і гісторыі выяўленчых мастацтваў Расійскай Акадэміі мастацтваў. Член Саюза архітэктараў Расіі.

Узнагароджана памятным медалём мітрапаліта Маскоўскага і Каломенскага Макарыя, медалём «За адданасць садружнасці дойлідаў», дыпломамі фестывалю «Дойлідства» Саюза архітэктараў, РААСН, Макарыеўскага фонду, Маскоўскай міжнароднай кніжнай выстаўкі-кірмашу (2010).

Remove ads

Прэміі

  • Прэмія Саюзнай дзяржавы ў галіне літаратуры і мастацтва (2014)[4].
  • Макар'еўская прэмія I ступені (2015) за кнігу «Праекты афармлення каранацыйных урачыстасцяў у Расіі XIX стагоддзя»[5].
  • Сярэбраны знак XXV Міжнароднага фестывалю «Дойлідства» ў намінацыі «Лепшае друкаванае выданне аб архітэктуры і архітэктарах» за кнігу «Царская вялікакняжая рэзідэнцыя Ільінскае і Усава»[6].

Навуковая дзейнасць

  • Тэма рускай сядзібы і праблемы эвалюцыі асваення сядзібнай прасторы ў межах землеўладання.
  • Манастырскае і храмавае дойлідства — распрацоўка праблемы ўзаемадзеяння культур Беларусі, Беларусі, Украіны і Расіі ў сістэме ўплыву заходняга свету, на стыку заходнееўрапейскай і ўсходнееўрапейскай культур[7].
  • Музейны комплекс Лівадыйскі палац
  • Мастацкае афармленне свята каранацыі ў Расіі ад Срэднявечча да XIX стагоддзя. Акутальныя праблемы схавання і карысці архітэктурнай спадчыны.

Асноўныя вынікі навуковай дзейнасці

Больш за 200 апублікаваных работ. Найбольш важнымі ўяўляюцца:

Кнігі

  • Архитектура русской усадьбы. ― М.: Наука, 1998 ISBN 5-02-011685-8. (кіраўнік выдавецкага праекту, аўтар предмовы і 2-х глаў).
  • Русская усадьба в старинной открытке. Под ред. И. Н. Слюньковой. ― М.: ИПГ «Профис», 2004. ISBN 5-902325-02-1.
  • Слюнькова И. Н. Архитектура городов Верхнего Приднепровья XVII — середины XIX в. ― Мн: Наука и техника, 1992. ISBN 5-343-00885-2
  • Слюнькова И. Н. Монастыри восточной и западной традиций: Наследие архитектуры Беларуси. ― М.: Прогресс-Традиция, 2002. ISBN 5-89826-093-5.
  • Слюнькова И. Н. Коронационная Москва // Города мира — мир города. Коллективная монография / Гл. ред. В. П. Толстой. ― М., 2009. С. 96-119.
  • Слюнькова И. Н. Храмы и монастыри Беларуси XIX века в составе Российской империи: Пересоздание наследия. ― М.: Прогресс-Традиция, 2010.
  • Предмет архитектуры: Искусство без границ. Сборник научных статей. Под ред. И. Н. Слюньковой. ― М.: Прогресс-Традиция, 2011. С. 528 ISBN 978-5-89826-383-6
  • Слюнькова И. Н. Проекты оформления коронационных торжеств в России. — М., БуксМарт, 2013. С. 438 ISBN 978-5-906190-07-9
  • Слюнькова И. Н. Царская, великокняжеская резиденция Ильинское и Усово. ― М., БуксМарт, 2016. С. 384 isbn 978-5-906190-60-4
  • Слюнькова И. Н. Церковь Спаса Нерукотворного образа в Усове и Елисаветинский крестный ход. — М., Научная библиотека Елисаветинско-Сергиевского общества, 2018. С. 60 ISBN 978-5-91215-177-4
  • Слюнькова И. Н., Л. Б. Сомова. Ярополец: лица, история, судьбы. — М., МАИ-ПРИНТ, 2019. С. 368. ISBBN 978-5-7035-2338-4
  • Академия художеств в пространстве культурных коммуникаций. По материалам конференции к юбилею РАХ и НИИ РАХ. Ответственный редактор и составитель И. Н. Слюнькова. — М., КУРС, 2022. С. 256. ISBN 978-5-907535-05-3
  • Слюнькова И. Н. Ливадия. Архитектура дворцово-паркового ансамбля. Вторая половина XIX века. — М., БуксМарт, 2022. С. 476. ISBN 978-5-907267-92-3

Навуковыя артыкулы

Па тэме «Руская сядзіба»:

  • Особенности крупного загородного усадебного строительства и градостроительное переустройство Московской губернии конца XVIII века // Русская усадьба. Сборник ОИРУ. Научн. ред. Л. В. Иванова. Вып. 1 (17).― Москва-Рыбинск, 1994. С. 90-95;
  • Крупнопоместные подмосковные имения Шереметевых XVIII века // Заказчик в истории русской архитектуры. Кн. 2.― М., 1994. С. 166—193;
  • Усадьба Мещериново и «родовая круговина» Шереметевых // Барокко в России. Сб. НИИ искусствознания. ― М., 1994. С. 120—128.
  • Усово // Дворянские гнезда России: История, культура, архитектура. Очерки. Под ред. М. В. Нащокиной. ― М.: Жираф, 2000. С. 177—189. 5-89832-014-8
  • Приволжский замок Юрино как пример элитарного усадебного строительства и архитектуры позднего романтизма и эклектики // Кабинет учёного: Научные статьи, публикации, эссе.― М., 2006. С. 66-93.
  • Замок В. П. Шереметева // Нижегородский государственный художественный музей. 3-и Музейные чтения. Мир русской усадьбы. ― Н.Новгород: Деком, 2007. С. 5-25.
  • Слюнькова И. Н., Сомова Л. Б. «Ярополец» — загадка имени // Русская усадьба. Сборник Общества изучения русской усадьбы. Вып. 15 (31).― М.: Улей, 2009. С. 89-102.

Па тэме «Кляштарнае і храмавае дойлідства»:

  • Православное искусство Украины и Белоруссии. XIV—XVIII вв. // Православная энциклопедия: Русская православная церковь.― М., 1997. С. 587—598.
  • «Исправление» полоцкого костёла иезуитов // Белорусский сборник. № 2. ― СПб., 2005. С. 48-53 (повторная публикация в Витебском электронном журнале).
  • Монастыри Киевской митрополии первой половины XVII в. и влияние Афона // The Orthodox Church thе Balkans and Poland. Connektions and Common Tradition / Białystok: wydawnictwo Uniwersytetu w Białystoku, 2007. P. 171—175.
  • Академия художеств и храмостроительная практика России XIX в. // Кировский областной художественный музей имени В. М. и А. М. Васнецовых. Материалы и исследования (2004—2008).― Киров, 2009. С. 188—195.

Па тэме «Каранацыя ў рускім мастацтве»:

  • Архитектурное убранство Москвы во время коронационных торжеств 1896 г. // Столичный город. Архитектура в истории русской культуры. Вып. 2. Под ред. И. А. Бондаренко.― М.: УРСС, 1998. С. 53-65.
  • Коронование в Москве от Ивана Грозного до Екатерины Великой // Собрание. М., 2006. № 3. С. 68-73.
  • Художественная интерпретация идеального образа России в проектах Ф. Шехтеля по оформлению праздника коронации. Тезисы доклада // Фёдор Шехтель и эпоха модерна.― М.: Архитектура-С, 2009. С. 143—144.
  • Проекты оформления коронационных торжеств в России XIX века // Вестник РГНФ, 2013. № 1

'Па тэме «Збяражэнне і карыставанне архітэктурнай спадчынай»:

  • Слюнькова И. Н., Конев С. В. О проблемах реставрации памятников архитектуры Московского Кремля // Архитектурный вестник.― М., 2005. № 5(84). С.132-137.
  • Воссоздание и реконструкция или приспособление и сохранение идентичности: Архитектурное наследие в эпоху постмодернизма // Непрерывное архитектурно-строительное образование как фактор обеспечения качества среды жизнедеятельности / Труды общего собрания РААСН.― Москва-Воронеж. 2005. С.90-95
  • Сохранение подлинности и приспособление // Архитектурный вестник.― М., 2006. № 3. С.162-167.
  • Категория времени и концепции идеальной резиденции монарха в архитектуре Большого Ливадийского дворца Архівавана 17 лютага 2020. // Вестник Российского фонда фундаментальных исследований. Гуманитарные и общественные науки. М., 2019, № 2(95)
Remove ads

Зноскі

  1. Инесса Николаевна Слюнькова. Московская Духовная академия.
  2. Слюнькова Інэса Мікалаеўна // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 597. — 792 с. ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
  3. Слюнькова Інэса Мікалаеўна // Беларуская энцыклапедыя. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 458.
  4. Лаўрэаты прэмій Саюзнай дзяржавы ў галіне літаратуры і мастацтва(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 красавіка 2021. Праверана 20 мая 2023.
  5. Лауреаты Макариевской премии. Московская патриархия. Фонд по премиям памяти митрополита Московского и Коломенского Макария (Булгакова).
  6. Победители Зодчества 2017. Зодчество. Праверана 20 лістапада 2017.
  7. Люби и помни. Российская газета. Праверана 8 жніўня 2013.
Remove ads

Спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads