Ёсеф Добраўскі

Ё́сеф До́браўскі^[8] (чэшск.: Josef Dobrovský; 17 жніўня 1753, Дзьярмат, каля г. Дзьёр, Венгрыя — 6 студзеня 1829) — чэшскі асветнік-славіст. Адзін з заснавальнікаў славяназнаўства, дзеяч чэшскага Адраджэння.

Ёсеф Добраўскі
чэшск.: Josef Dobrovský
Ёсеф Добраўскі. Партрэт работы Яна Вілімека
Дата нараджэння	17 жніўня 1753(1753-08-17)[1][2][…]
Месца нараджэння	Balassagyarmat[d], Balassagyarmat District[d], Ноград[d], Венгрыя[3], Венгрыя[4] або Slovenské Ďarmoty[d], раён Велькі-Крціш[d], Банскабістрыцкі край, Славакія[5]
Дата смерці	6 студзеня 1829(1829-01-06)[1][2][…] (75 гадоў)
Месца смерці	Брно, Мараўская марка, Землі багемскай кароны, Аўстрыйская імперыя[6][7][…]
Месца пахавання	Цэнтральныя могілкі Брно[d]
Грамадзянства	Мараўская марка
Род дзейнасці	пісьменнік, лексікограф, мовазнавец, гісторык, каталіцкі святар, філолаг, славіст, будзіцелі, рэдактар, крытык, публіцыст, тэкстолаг, святар
Альма-матар	Карлаў універсітэт
Вядомыя вучні	Jan Volný[d]
Член у	Пруская акадэмія навук Кракаўскае навуковае таварыства[d][4]
Подпіс
Цытаты ў Вікіцытатніку
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вучыўся ў Пражскім універсітэце (1768—76). Член Каралеўскага таварыства навук у Празе (з 1784), ганаровы член Расійскай АН (з 1820) і акадэмій іншых краін.

Дзейнасць

Добраўскі заклаў асновы параўнальнага вывучэння славянскіх моў, культуры і гісторыі. Аўтар прац «Гісторыя чэшскай мовы і літаратуры» (1792), «Глагалітыка» (1807), «Асновы стараславянскай мовы» (1822), цыкла артыкулаў «Крытычныя спробы ачышчэння чэшскай гісторыі ад пазнейшых выдумак» (1803—19) і інш.

Выдаваў навуковыя славістычныя зборнікі «Славін» (1806—08) і «Славанка» (1814—15).

Выданні твораў

• Spisy a projevy. Sv. 5—23. Praha, 1936—63.

Зноскі

1. Josef Dobrovsky // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. https://www.geschichtewiki.wien.gv.at/Joseph_Dobrovsk%C3%BD Праверана 12 снежня 2018.
3. Dobrovský, Josef, 1753-1829 // regional database of the Municipal Library of Hradec Kralove Праверана 19 жніўня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q129889245'></a>
4. http://tnk.krakow.pl/czlonkowie/dobrovsky-josef/ Праверана 30 жніўня 2022.
5. Dobrovský, Josef, 1753-1829 // regional database of the Regional Library of Highlands Праверана 22 красавіка 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125582843'></a>
6. Смирнов Л. Н. Добровский Йосеф // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1972. — Т. 8 : Дебитор — Евкалипт. — С. 374. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19909282'></a>
7. Národní autority České republiky Праверана 23 лістапада 2019.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>

8. Адказ Цэнтра даслядванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі «Пры перадачы на пісьме іншамоўных прозвішчаў і тапонімаў, у структуру якіх уваходзіць спалучэнне зычнага гука [й] з галоснымі, рэкамендуем карыстацца палажэннямі § 16 Правіл арфаграфіі, зацверджаных у 2008 г. У адпаведнасці з фармулёўкай пункта 3 гэтага параграфа згаданае спалучэнне ("й + галосны") перадаецца ётаванымі галоснымі, таму ёсць падставы пісаць: Якагама, Яганэсбург, Емен, еменцы, Ёркшыр, Ёган, Ёзас (як Ёфе, Нью-Ёрк).» — Адказ Цэнтра даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі