Іпацьеўскі летапіс

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Іпа́цьеўскі летапіс — адзін з найстаражытнейшых усходнеславянскіх летапісных збораў. Найважнейшая з дакументальных крыніц па гісторыі Русі ў спісе 1420-х гг. Добра вядомы ў Вялікім Княствам Літоўскім, быў выкарыстаны аўтарамі Хронікі Вялікага Княства Літоўскага і Хронікі Быхаўца. Таксама вядомыя іншыя спісы збору. Ёсць меркаванні, што гэта адзіны помнік пісьменнасці, у якім захаваліся ўрыўкі страчанага Полацкага летапісу.

Збор складаецца з трох частак:

Іпацьеўскі летапіс змяшчае трэцюю вядомую рэдакцыю «Аповесці мінулых часоў», якая была падрыхтавана ў 1118 годзе па загадзе князя Мсціслава Уладзіміравіча[1], апісвае перыяд да 1117;

Летапіс атрымаў сваю назву ад месца знаходжання — Іпацьеўскі манастыр пад Кастрамой. Іпацьеўскі летапіс знайшоў расійскі гісторык М. М. Карамзін.

Remove ads

Зноскі

Літаратура

Спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads