Адам Хмара

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Хмара.

Адам Міхал Станіслаў Хмара (22 снежня 1720 — 9 чэрвеня 1805) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Лоўчы менскі (з 1748), падчашы (з 1756), сакратар малой пячаткі (1752—1760), віцэ-інстыгатар (1760—1765) і інстыгатар вялікі літоўскі (1765—1779), кашталян (1779—1784) і апошні ваявода менскі (з 1784); член Пастаяннай Рады (з 1783). Кавалер ордэнаў Св. Станіслава і Белага Арла, расійскіх ордэнаў.

Адам Хмара
Герб «Крыўда»
29-ы ваявода менскі 4 лютага 1784 — 1795
Папярэднік	Юзаф Мікалай Радзівіл
30-ы кашталян менскі 10 сакавіка 1779 — 4 лютага 1784
Папярэднік	Адам Міхал Ракіцкі
Пераемнік	Шыман Забела
інстыгатар вялікі літоўскі 9 снежня 1765 — 10 сакавіка 1779
Папярэднік	Андрэй Зянковіч[d]
Пераемнік	Яўстах Юзаф Храпавіцкі[d]
падчашы менскі[d] 23 студзеня 1756 — 1761
Папярэднік	Ігнацы Карніцкі[d]
лоўчы менскі[d] 7 чэрвеня 1752 — 23 студзеня 1756
Папярэднік	Казімір Быкоўскі[d]
Пераемнік	Ян Паўлікоўскі[d]
віцэ-інстыгатар літоўскі 1760 — 9 снежня 1765
Папярэднік	Аляксандр Вяжэвіч[d]
Пераемнік	Антоні Бажэнцкі[d]
Нараджэнне	20 снежня 1720(1720-12-20)
Смерць	9 чэрвеня 1805(1805-06-09) (84 гады)
Месца пахавання	Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі
Род	Хмары
Бацька	Антоній Хмара
Маці	Кацярына Вязевіч
Жонка	Мар'яна Война-Аранская
Член у	Таргавіцкая канфедэрацыя
Дзейнасць	палітыка[1]
Узнагароды	Ордэн Белага арла Ордэн Святога Станіслава

Біяграфія

Жонка А. Хмары Мар’яна. Невядомы мастак, XVIII ст.

Прадстаўнік незаможнага роду Хмараў герба «Крыўда», які зрабіў бліскучую кар’еру — ад нязначнай пасады лоўчага да ваяводы менскага. У 1761—1782 некалькі разоў абіраўся паслом на соймы, быў маршалкам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага (1785).

У 1755 атрымаў ад падканцлера вялікага літоўскага Міхала Антонія Сапегі за службу ў якасці яго падскарбія (1743—1752) і сакратара маёнтак Сёмкаў Саламярэцкі каля Мінска.

Імкнуўся рэфармаваць сваю гаспадарку: будаваў млыны, цагельні, вінакурні, цікавіўся жыццём сваіх сялян. Надрукаваў працу для кіравання маёнткам — «Інструкцыя для аканома». Да 1780 збудаваў палац, дзе меліся бібліятэка, архіў, збраёўня.

У шлюбе з Мар’янай Войнаў-Аранскіх дзяцей не было.

Пахавалі апошняга ваяводу менскага ў фундаваным ім касцёле ў в. Дубрава.

Зноскі

1. Národní autority České republiky Праверана 14 чэрвеня 2023.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>