Акалічнасць

Акалі́чнасць — даданы член сказа, які паясняе словы са значэннем дзеяння або прыкметы, паказваючы на час, месца, прычыну, умову, мэту, спосаб дзеяння, характар выяўлення, інтэнсіўнасць прыкметы^[1].

Сінтаксічная сувязь і сродкі выражэння

У беларускай мове акалічнасці сінтаксічна звязваюцца з галоўнымі словамі пры дапамозе прымыкання і кіравання^[1].

Ролю акалічнасці выконваюць прыслоўі («вельмі здольны»), дзеепрыслоўі («разглядаць не спяшаючыся»), інфінітыў («зайсці развітацца»), назоўнікі з прыназоўнікам ці без яго («ехаць лесам», «зрабіць насуперак жаданню»), лічэбнікі («уваходзіць па аднаму»), а таксама свабодныя словазлучэнні розных тыпаў («важыць тры тоны», «чытаць з ранку да вечара», «апрацаваны з дапамогай новага прыстасавання») і фразеалагізмы («жыць абы дзень да вечара»)^[1].

Разрады

У залежнасці ад сінтаксічнага значэння акалічнасці падзяляюцца на разрады: часу, месца, прычыны, умовы, мэты, спосабу дзеяння і іншыя^[1].