Актыўны слоўнік, актыўны запас слоў^[1] — частка лексічнага і фразеалагічнага складу мовы, якая ўжываецца ў дадзены перыяд у той ці іншай маўленчай сферы^[2]. Грае найбольш важную ролю пры выкананні мовай камунікатыўнай функцыі. Уключае адносна абмежаваную колькасць лексічных адзінак, якія асабліва часта выкарыстоўваюцца ў маўленні ў сувязі з найбольш істотнымі для дадзенага грамадства рэаліямі^[3]. Супрацьпастаўляецца пасіўнаму слоўніку.

Для актыўнага слоўніка характэрная зменлівасць: частка яго элементаў, застаючыся зразумелай носьбітам мовы, паступова пераходзіць у склад пасіўнага слоўніка; наадварот, новыя словы з часам могуць паступаць у актыўны слоўнік. У некаторых выпадках адзінка, сышоўшы з актыўнага слоўніка, пазней вяртаецца ў яго. Аднак ядро актыўнага слоўніка, якое складаецца са стылістычна нейтральных адзінак з развітой сістэмай значэнняў, высокай спалучальнасцю і словаўтваральнай актыўнасцю, змяняецца павольна^[3].

Прыналежнасць лексічнай адзінкі да актыўнага слоўніка характарызуецца ў даведачнай літаратуры адмысловымі індэксамі (у прыватнасці, частатой), для атрымання якіх выкарыстоўваюцца метады лінгвістычнай статыстыкі і сацыялінгвістыкі^[3]. Названыя індэксы ўлічваюцца пры стварэнні слоўнікаў-мінімумаў, якія мадэлююць актыўны слоўнік мовы.