Аляксандр Агрыкала

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Агрыкала.

Аляксандр Агры́кала (Alexander Agricola; сапраўднае прозвішча, магчыма, Акерман [Ackerman], 1445 ці 1446, Гент? — 15 жніўня 1506, Вальядалід) — фламандскі кампазітар, выбітны прадстаўнік франка-фламандскай школы.

Аляксандр Агрыкала
Імя пры нараджэнні	нідэрл.: Alexander Ackermann
Дата нараджэння	каля 1446[1]
Месца нараджэння	Гент, Графства Фландрыя, Каралеўства Францыя
Дата смерці	15 жніўня 1506(1506-08-15)[2][3][…]
Месца смерці	Вальядалід, Каралеўства Кастылія і Леон[1]
Краіна	Фландрыя
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Біяграфічныя звесткі пра Агрыкалу бедныя і супярэчлівыя. Раней лічылася, што ў 1471-74 ён служыў пеўчым пры двары герцага Сфорца ў Мілане. Ідэнтычнасць Аляксандра Агрыкалы і нейкага вядомага ў Італіі гамбіста, згадванага ў дакументах як «Аляксандр Немец» (Alessandro Alemanno, Alessandro d'Alemagna), цяпер аспрэчваецца. Першы дакладны дакумент у біяграфіі Аляксандра Агриколы згадвае яго ў якасці вікарыя ў кафедральным саборы Камбрэ, у 1475-76 гадах. Пра жыццё Агриколы з 1476 па 1491 амаль нічога невядома; па агульным меркаванні ён працаваў у гэтыя гады ў Фландрыі і Францыі. У 1491-93 гадах жыў і працаваў у Мантуі, Фларэнцыі і Неапалі. У фларэнційскім кафедральным саборы, дзе Агрыкала служыў пеўчым, магчыма меў зносіны з Генрыкам Ізакам, якога таксама разглядаюць як магчымага аўтара музычнай эпітафіі для Агрыкалы (маецца на ўвазе матэт «Nil prosunt lacrimae»). У 1494 годзе зафіксавана прысутнасць Агрыкалы пры неапалітанскім двары. C 1500 служыў пеўчым ў Філіпа I Прыгожага, герцага Бургундыі і караля Кастыліі. Агрыкала суправаджаў герцага ў яго падарожжы ў Вальядалід ў 1506 годзе; там жа ён раптоўна памёр ад «пякучай ліхаманкі» (febris fervens)^[4]. Месца яго пахавання невядома.

На смерць Агрыкалы невядомы аўтар (магчыма, Хуан дэ Анчыета^[5]) напісаў матэт пад загалоўкам «Эпітафія Аляксандру Агрыкале, кампазітару караля Кастыліі» (Epitaphion Alexandri Agricolae symphonistae regis Castillae). Гэты матэт быў надрукаваны ў музычнай анталогіі Георга Рау «Symphoniae jucundae» у 1538 годзе.

Зноскі

1. Roux P. d. Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays — 2 — Éditions Robert Laffont, 1994. — Vol. 1. — P. 24. — ISBN 978-2-221-06888-5

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q28924058'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2696397'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3372503'></a>
2. Deutsche Nationalbibliothek Record #11900321X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 17 кастрычніка 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
3. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563'></a>
4. Адзіная дакументаваная спасылка на прычыну смерці Агриколы — у эпітафіі ананімнага паэта, на якую невядомы кампазітар напісаў матэт: Quo morbo interiit? Febre fervente abiit.
5. Knighton T. «Music, why do you weep?» A lament for Alexander Agricola // Early Music 34 (2006), p.427-442.