Аляксандр Аляксандравіч Малькевіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Малькевіч.

Аляксандр Аляксандравіч Малькевіч (руск.: Александр Александрович Малькевич, нар. 14 чэрвеня 1975, Ленінград, РСФСР, СССР) — расійскі журналіст, тэлевядучы, спецыяліст у галіне сувязяў з грамадскасцю і палітычных выбарчых тэхналогій. Займаў пасады старшыні Камісіі Грамадскай палаты РФ па развіцці інфармацыйнай супольнасці, СМІ і масавых камунікацый, а таксама прэзідэнта Фонду абароны нацыянальных каштоўнасцяў.

Аляксандр Аляксандравіч Малькевіч
Род дзейнасці	журналіст, тэлевядучы, рэдактар, галоўны рэдактар
Дата нараджэння	14 чэрвеня 1975(1975-06-14) (50 гадоў)
Месца нараджэння	Ленінград, РСФСР, СССР
Грамадзянства	СССР  Расія[1]
Член у	Грамадская палата Расійскай Федэрацыі[d] (2020)
Узнагароды і прэміі	урадавыя ўзнагароды Расійскай Федэрацыі[d] прэмія Урада Расійскай Федэрацыі ў вобласці сродкаў масавай інфармацыі[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 14 чэрвеня 1975 года ў Ленінградзе ў сям’і ветэрана працы і настаўніка^[2]. У 1992 годзе скончыў сярэднюю школу № 107 Выбаргскага раёна Санкт-Пецярбурга з залатым медалём. Атрымаў дзве вышэйшыя адукацыі — юрыдычную і ў галіне дзяржаўнага і муніцыпальнага кіравання^[3].

З 1991 года Малькевіч працаваў журналістам у шэрагу санкт-пецярбургскіх газет. Быў першым прадзюсарам спявачкі Зары^[4]. З 1998 па 2002 быў галоўным рэдактарам найстарэйшай дзіцячай газеты Расіі «Пять углов»^[5].

У 2002—2003 гадах быў намеснікам старшыні Камітэта па друку і сувязях з грамадскасцю Адміністрацыі Санкт-Пецярбурга^[6], у 2003—2007 гадах — намеснікам дырэктара медыяцэнтра Паўночна-Заходняй акадэміі дзяржаўнай службы^[7]. У 2004 годзе быў абраны дэпутатам адразу двух муніцыпальных саветаў у розных раёнах Санкт-Пецярбурга^[8][9][10].

У 2007—2009 гадах працаваў галоўным рэдактарам Санкт-Пецярбургскага грамадска-палітычнага канала «Ваше общественное телевидение!» («ВОТ!»)^[11][12]. У 2010 годзе ўзначаліў тэлеканал «Наўгародскае абласное тэлебачанне»^[13][14] і ўвайшоў у склад праўлення Нацыянальнай асацыяцыі тэлерадыёвяшчальнікаў (НАТ) Расіі^[15].

У 2013 годзе ўдзельнічаў у стварэнні Цэнтра сучаснай каўказскай палітыкі (ЦСКП «Каўказ»)^[16][17], стаў генеральным дырэктарам і галоўным рэдактарам групы «КЧР Медыя»^[18]. Адначасова стварыў тэлеканал кругласутачнага спадарожнікавага тэлебачання Карачаева-Чаркесіі «Архыз 24» і трапіў у Кнігу рэкордаў Расіі за «самы кароткі тэрмін стварэння рэгіянальнага медыя-холдынгу з нуля»^[19].

У 2014 годзе Малькевіч з’ехаў у Сібір, дзе атрымаў пасаду генеральнага дырэктара рэгіянальнага тэлевізійнага канала Омскай вобласці ГТРК «Омск» (12 канал)^[20][21]. Пакінуў пасаду ў 2018 годзе па ўласным жаданні^[22], стаў галоўным рэдактарам ТАА «Міжнароднае агенцтва навінаў» («МАН»), кіраўніком праекта «USA Really». Апошняе СМІ ўлады ЗША звязваюць з прадпрымальнікам Яўгенам Прыгожыным і АІД^[23].

21 сакавіка 2017 года абраны прадстаўніком Омскай вобласці ў склад Грамадскай палаты Расійскай Федэрацыі шостага склікання. У снежні 2018 года на чарговым пленарным пасяджэнні абраны старшынёй Камісіі па развіцці інфармацыйнай супольнасці, СМІ і масавых камунікацый АП РФ^[24].

11 лістапада 2018 года быў затрыманы супрацоўнікамі ФБР у аэрапорце Вашынгтона, пасля ператрусу і допыту быў адпушчаны пад абавязацельства зарэгістраваць USA Really як замежнага агента^[25][26]. 19 снежня журналіст патрапіў пад санкцыі ЗША за размяшчэнне кантэнту, «які факусуецца на палітычных пытаннях, што падзяляюць грамадства». Пасля гэтага заклікаў расійскія ўлады звярнуць увагу на дзеючыя ў краіне канкрэтныя замежныя СМІ^[27]. У ліпені 2019 года амерыканскі часопіс Foreign Policy апублікаваў артыкул, што абвінавачваў супрацоўнікаў Малькевіча ва ўмяшанні ў выбары ў Лівіі^[28].

У 2019—2020 гадах — прэзідэнт Фонду абароны нацыянальных каштоўнасцяў^[29]. З 2020 года прадстаўляе ў АП РФ агульнарасійскую грамадскую арганізацыю «Расійская асацыяцыя прававой журналістыкі»^[30]. У ходзе расійскага ўварвання ва Украіну ў 2022 годзе займаўся арганізацыяй работы прарасійскіх каналаў^[31].

Узнагароды і прэміі

У 2012^[32], 2015^[33] і 2017 гадах станавіўся лаўрэатам Нацыянальнай Прэміі «Медыя-Мэнэджэр Расіі»^[34]. У 2017 яму была прысуджана Прэмія Урада Расіі ў галіне культуры^[35][36] за стварэнне тэлевізійнай дзіцячай гісторыка-патрыятычнай гульні «Знамя Ермака»(недаступная спасылка).

Навуковая дзейнасць

Аўтар пяці навучальных дапаможнікаў, у тым ліку «Арганізацыя і правядзенне кампаній у сферы сувязяў з грамадскасцю: вучэбны дапаможнік для акадэмічнага бакалаўрыяту» (М .: Юрайт, 2018. — 109 с.), двух манаграфій — «СМІ ў выбарах сучаснай Расіі» (СПб .: Новы Гелікон, 2003. — 156 с.) і «Палітычная сацыялізацыя моладзі ва ўмовах глабалізацыі» (Вялікі Ноўгарад: Філіял СЗАГС ў г. Вялікі Ноўгарад, 2011. — 188 с.). Кандыдат палітычных навук, дацэнт^[37]. У 2003 годзе абараніў дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата палітычных навук. Тэма дысертацыі — «Сродкі масавай камунікацыі ў выбарчым працэсе сучаснай Расіі: стан, сістэма, механізмы ўзаемадзеяння» (СПб .: СЗАГС, 2003. — 191 с.)^[38].